سی و شش سال پس از ترور، یاد قاسملو در پرلاشز گرامی داشتە شد

در ۳۶مین سالگرد ترور دکتر عبدالرحمن قاسملو، چهره برجسته جنبش ملی‌دموکراتیک کُردستان ایران، امروز مراسمی در گورستان پرلاشز پاریس برگزار شد. این یادبود، نه تنها ادای احترامی به زندگی و آرمان‌های او بود، بلکه بازتابی از زخمی تاریخی در حافظه سیاسی کُردها و مخالفان جمهوری اسلامی ایران به شمار می‌رود.

امروز بعد از گذشت سی وشش سال در مراسمی، شماری از فعالان کُرد در پاریس، با برگزاری یک گردهمایی، یاد و خاطرە رهبر فقید حزب دموکرات کُردستان ایران، دکتر عبدالرحمن قاسملو را در آرامستان تاریخی پرلاشز، در پاریس گرامی داشتند.

در ۱۳ ژوئیه ۱۹۸۹، عبدالرحمن قاسملو، دبیرکل وقت حزب دموکرات کُردستان ایران، در جریان مذاکراتی در وین، پایتخت اتریش، به‌همراه دو همراهش، عبدالله قادری آذر و فاضل رسول، از سوی دیپلماتهای جمهوری اسلامی ایران ترور و به ضرب گلوله محمد جعفری صحرارودی جان خود را از دست داد.

این مذاکرات که در ظاهر با هدف گفت‌وگو میان نمایندگان جمهوری اسلامی ایران و اپوزیسیون کُردی برگزار شده بود، به تله‌ای برای قاسملو و هیئت همراه او بدل شد. مکان جلسه آپارتمانی در یکی از محله‌های آرام وین بود.

عبدالرحمن قاسملو که متولد ۱۹۳۰ در ارومیه بود، چهره‌ای دانشگاهی، سکولار و طرفدار گفت‌وگو و حل مسالمت‌آمیز مسئله ملیت‌ها در ایران شناخته می‌شد.

او که تحصیلات خود را در رشته اقتصاد سیاسی در چکسلواکی به پایان رسانده و سال‌ها در اروپا تدریس کرده بود، رهبری حزب دموکرات کردستان ایران را در دهه ۱۹۷۰ برعهده گرفت و نقشی کلیدی در بازسازی این حزب ایفا کرد.

قاسملو به‌ویژه پس از انقلاب ۵۷ به‌عنوان یکی از مهم‌ترین رهبران کُرد در ایران در سطح بین‌المللی شناخته می‌شد که همواره از راهکارهای سیاسی و دموکراتیک دفاع می‌کرد.

تحقیقات پلیس وین، متعاقب ترور این رهبر برجستە کُرد، نشان داد که تیم مذاکره‌کننده ایرانی، در واقع یک تیم ترور بوده است.

محمد جعفری صحرارودی، از فرماندهان سابق سپاه پاسداران، یکی از اعضای این تیم و فرمانده عملیات ترور، پس از مجروح شدن در جریان واقعه، بازداشت شد اما با فشارهای شدید دیپلماتیک ایران آزاد و به تهران بازگردانده شد. او نه‌تنها هرگز محاکمه نشد، بلکه سال‌ها بعد به سِمت‌های امنیتی و سیاسی مهمی در ساختار جمهوری اسلامی ارتقا یافت.

وی در سال‌های بعد به‌عنوان رئیس دفتر علی لاریجانی، رئیس وقت مجلس شورای اسلامی، فعالیت کرد و همچنین معاون دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران شد.

او از جمله مقاماتی است که با وجود صدور حکم جلب بین‌المللی، هرگز تحت پیگرد قضایی قرار نگرفته و بارها به خارج از کشور سفر کرده است.