آتشسوزی در جنگل گلستان پس از ساعتها مهار شد؛ دویست هکتار طعمه حریق شد
- Arena Website
- Jun 3
- 2 min read

دهها هکتار از اراضی جنگل گلستان در استانهای خراسان شمالی و گلستان بر اثر واقوع آتشسوزی گسترده از بین رفت. مسئولان امدادی منطقه گفتهاند که آتشسوزی «پس از ساعتها تلاش» از بین رفته است. سرپرست ادارهکل حفاظت محیط زیست گلستان هم «بیاحتیاطی مسافران» را عامل آتشسوزی اعلاک کرده است.
جنگل گلستان که به «پارک ملی گلستان» نیز مشهور است و در در استانهای گلستان و خراسانشمالی قرار دارد، از عصر روز دوشنبه در منطقه شارلق دچار آتشسوی شد. حریق به سرعت گسترش یافت و حدود ۲۰۰ هکتار از این ذخیرهگاه زیستکره ثبتشده در یونسکو را نابود کرد.
ساعتها پس از گسترش آتشسوزی دو فرند بالگرد و یک فروند هواپیمای ایلیوشین به درخواست مقامات محلی برای اطفای حریق به منطقه اعزام شدند. به گفته مقامات محلی، ۱۲۰ نفر از نیروهای محیط زیست، منابع طبیعی، هلال احمر، نیروهای نظامی و نیروهای بومی از استانهای گلستان و خراسان شمالی برای کنترل حریق راهی منطقه شده بودند.
پس از ساعتها تلاش، سرانجام مقامات محلی روز سهشنبه اعلاک کردند مهار شده است. اما دهها هکتار را نابود کرده است.
قدیر حسنزاده، سرپرست اداره کل حفاظت محیط زیست گلستان روز سهشنبه ۱۳ خرداد اعلام کرد حدود ۲۰۰ هکتار از این پارک طعمه حریق شده است. وی افزود که «بیاحتیاطی مسافران و بیتوجهی به هشدارهای ایمنی عامل اصلی این آتشسوزی بوده است».
برخی از منابع میزان خسارت وارده را ٣٠٠ هکتار برآورد کردەاند.
اطلاع رسانی درباره آتشسوزی در ۲۴ ساعت گذشته هم با ناهماهنگیهایی همراه بود. در حالی که حال احمد رادمان، رئیس پارک ملی گلستان صبح سهشنبه ١٣ خرداد مدعی شد حریق در منطقه شارلق مهار شده است، اما گزارشهای دیگر از ادامه آتشسوزی و عملیات اطفای حریق در بخشهای شرقی پارک خبر میدادند.
جنگل گلستان که به «پارک ملی گلستان» با مساحت حدود ۹۱ هزار هکتار، یکی از قدیمیترین پارکهای طبیعی ایران و ذخیرهگاه زیستکره ثبتشده در یونسکو است. این پارک به دلیل تنوع زیستی بالای خود شامل هزار و ۳۵۰ گونه گیاهی و ۳۰۲ گونه جانوری، از جمله پلنگ و خرس قهوهای از اهمیت جهانی برخوردار است.
این آتشسوزی تنها نمونهای از بحرانهای زیستمحیطی در ایران است. سالانه هزاران هکتار از جنگلهای زاگرس و البرز در غرب و شمال ایران طعمه آتش میشوند.
به گفته کارشناسان تغییر اقلیم، گرمایش زمین و کاهش رطوبت خاک خطر آتشسوزیها را افزایش داده است. همزمان نبود زیرساختهای امدادرسانی کافی از جمله تجهیزات اطفای حریق پیشرفته و پایگاههای عملیاتی مجهز اغلب باعث میشود که مردم محلی و سازمانهای مردمنهاد محیطزیستی با امکانات ابتدایی مانند بیل و شاخههای درخت به مقابله با حریق بپردازند. در بسیاری از موارد، این تلاشها به دلیل وزش باد و شرایط دشوار جوی ناکام میماند.