احزاب کردستانی در قبال حمله اسرائیل به ایران موضع می گیرند

در پی حملات گسترده بامداد جمعه ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ از سوی ارتش اسرائیل به مراکز نظامی، اتمی و فرماندهی جمهوری اسلامی ایران، احزاب کردستانی در کردستان ایران مواضعی سیاسی اتخاذ کردند که گرچه از منظرهای مختلف بیان شدند، اما در نقد بنیادین نسبت به ساختار حاکمیت کنونی اشتراک داشتند.

همزمان با تداوم حملات متقابل ایران-اسرائیل، احزاب کردستانی در کردستان ایران، با انتشار بیانیەهایی، نسبت بە آیندە سیاسی ایران و کردستان هشدار دادە و با تاکید بر مبارزە دموکراتیک و مبارزە با استبداد، راە برون رفت از وضعیت استبدادی را عبور از مرکزگرایی قلمداد کردند.

حزب حیات آزاد کردستان پژاک با انتشار بیانیەای، جمهوری اسلامی ایران را مسئول اصلی وضعیتی قلمداد نمود کە بە مقطع کنونی ختم شدە است.

در رابطە با احتمال تداوم جنگ میان این دو کشور بارە پژاک اعلام نمودە است:

ابراز خوشحالی مردم ایران از تضعیف چنین حاکمیتی به این معنی نیست که جوامع ایران همه امید خود را به نتایج چنین جنگی بسته اند. این جنگ، جنگ قدرت و تضاد منافع قدرت‌هاست نه جنگ آزادی‌بخشی جوامع و ملت‌ها. این جنگ در نتیجه سیاست‌های جنگ طلبانه و توسعه خواهی جمهوری اسلامی و بدون اندک توجهی به معانات مردم ایران به میدان آمده است. هزینه جنگ افروزی حاکمان جمهوری اسلامی را، مردم درگیر با بحران‌های احتماعی و اقتصادی می‌پردازند.

حزب حیات آزاد کردستان با ترسیم چشم انداز دموکراسی اعلام داشتە است: بدون شک برای به نتیجه رساندن انقلاب دمکراتیک مردم‌مان، همگرایی و همکاری همه آزادیخواهان و نیروهای دمکراتیک، مبارزان ملت‌ها، زنان، هویت‌ها لازم و حیاتی می‌باشد.

این حزب در خصوص نقش احزاب کردستانی در این برهە خطیر افزودە است:

همکاری احزاب کوردی و گذار از مفهوم حاکمیت حزبی به مدیریت مردمی کوردستان را، وظیفه‌ای تاریخی در این مرحله حساس و سرنوشت ساز می‌دانیم. خواهان همکاری همه نیروها، احزاب، سازمانهای مدنی، با پیشاهنگی زنان ایرانی جهت آغاز مرحله‌ای نوین از انقلاب ژن، ژیان، آزادی هستیم و در این راستا آمادگی خود را برای چنین آغازی اعلام می‌داریم.

این حزب گذار به جمهوری دمکراتیک را در نتیجه تغییر در دیدگاه‌ها و گذار از قدرت‌طلبی، ناسیونالیسم، مردسالاری و مرکزگرایی را ممکن و تنها گزینه برای آینده‌یی با ثبات و دمکراتیک برای کشور ایران قلمداد می کند.

پژاک هشدار می‌دهد که مردم نباید در دوراهی «استبداد داخلی» یا «ویرانی ناشی از مداخله خارجی» گرفتار شوند. از نگاە این حزب، راه سوم، از نگاه این حزب، مبارزه دموکراتیکی است که با شعار «ژن، ژیان، آزادی» شناخته می‌شود.

حزب دموکرات کردستان ایران: بحران از تهران آغاز شد

حزب دموکرات کردستان ایران نیز با انتشار بیانیه‌ای رسمی اعلام کرد که جمهوری اسلامی ایران عامل اصلی بحرانی‌ست که کشور را در آستانه جنگ تمام‌عیار قرار داده است. از دید این حزب، سیاست‌های جنگ‌طلبانه و بی‌توجهی به تعهدات جهانی، ایران را منزوی کرده و حالا امنیت داخلی و منطقه‌ای را به خطر انداخته‌اند.

حزب دموکرات کردستان ایران با تاکید بر اینکه این جنگ، جنگ مردم نیست بلکه جنگ حکومت است، راه‌حل را در پایان دادن به جمهوری اسلامی و ایجاد یک نظم سیاسی نوین، مردمی و مشارکتی می‌بیند؛ نظمی که آینده‌ای امن و با ثبات را برای کشور رقم بزند.

کومله: نه به جنگ، آری به تغییر از درون

عبدالله مهتدی، دبیرکل حزب کومله، در گفت‌وگویی تلویزیونی در واشینگتن، بدون آن‌که از آسیب‌های وارده بر سپاه ناراضی باشد، تأکید کرد که مسیر تغییر باید از درون جامعه و با اراده مردم پیش برود، نه با دخالت نظامی خارجی. او برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران را «بی‌فایده و جاه‌طلبانه» توصیف کرد و گفت که اکثریت مردم ایران، از جمله کُردها، ایرانی عاری از سلاح هسته‌ای می‌خواهند.

کومله بر یک نظام سکولار، فدرال و دموکراتیک پافشاری دارد؛ نظامی که در آن همه اتنیک‌ها و اقلیت‌ها بتوانند به زبان مادری آموزش ببینند، و با تبعیض‌های ساختاری مقابله شود.

حزب آزادی کردستان (PAK): حمایت صریح از حملات و فروپاشی نظامی رژیم

حزب آزادی کردستان، پاک، با انتشار بیانیه‌ای، حملات اخیر اسرائیل به مراکز نظامی و هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران را اقدامی «پیش‌بینی‌شده» و «ضروری» دانسته و از آن پشتیبانی کرده است.

به باور این حزب، رژیم ایران طی ۴۶ سال گذشته منابع کشور را صرف ماجراجویی‌های نظامی و حمایت از تروریسم کرده، درحالی‌که هیچ‌گاه در هیچ جنگی پیروزی نداشته است.

پاک تصریح کرده است که ضربه‌زدن به زیرساخت‌های نظامی و امنیتی جمهوری اسلامی ایران، از جمله حذف فرماندهان سپاه، گامی اساسی در مسیر فروپاشی کلیت این رژیم و بازگشت آن به چارچوب محدود در تهران است. این حزب امید دارد که چنین روندی به قیام عمومی و پایان حکومت منجر شود.

اتحاد در مسیر تحول

هر چهار حزب، با وجود تفاوت‌های فکری، راهبردی و میزان صراحت در بیان، در یک نکته هم‌صدا هستند: جنگ اخیر، نتیجه سیاست‌های جمهوری اسلامی است، نه خواست مردم. پژاک بیش از دیگران بر مشارکت زنان، مدیریت مردمی و تغییر بنیادین ساختارهای قدرت تأکید دارد.

حزب دموکرات تمرکزش را بر پایان دادن به حاکمیت فعلی گذاشته و کومله از ضرورت تغییر درون‌زا و ساختارمند دفاع می‌کند.

در همین حال، حزب پاک با صراحت بیشتری از حملات نظامی استقبال کرده و آن را نقطه عطفی در مسیر فروپاشی نهایی جمهوری اسلامی می‌داند.

در میان صدای موشک‌ها و تهدیدها، این احزاب یادآوری می‌کنند که راه رهایی نه از لوله تفنگ، که از مشارکت، برابری و اراده جمعی مردم می‌گذرد؛ گرچه برای برخی، ضربه نظامی به ساختار قدرت، مقدمه‌ای ضروری برای این گذار تلقی می‌شود.