۱۸ ماه بی‌خبری مطلق: ناپدیدسازی قهری انور رمضانپور شهروند مهابادی

یحیی سرخانی

بیش از ۱۸ ماه است کە خانواده یک کارگر ۴۵ ساله اهل مهاباد در بی‌خبری کامل از سرنوشت او زندگی می‌کنند. انور رمضانپور در خرداد ۱۴۰۳ توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد و از همان زمان تاکنون هیچ نهاد حکومتی مسئولیت بازداشت او، محل نگهداری‌اش یا حتی زنده بودنش را بر عهده نگرفته است. پیگیری‌های مداوم خانواده در تمامی نهادهای امنیتی و قضایی با سکوت کامل مواجه شده است. این وضعیت نمونه‌ای روشن از ناپدیدسازی قهری بودە و بنا بر گزارش‌های متعدد، بخشی از الگوی مستمر سیاست‌های امنیتی جمهوری اسلامی علیه شهروندان کرد به شمار می‌رود.

گزارش اختصاصی آرنانیوز از ۱۸ ماه بلاتکلیفی، سکوت و فشار امنیتی بر خانواده این شهروند مهابادی

انور رمضانپور، شهروند ۴۵ ساله اهل مهاباد، متأهل و دارای یک فرزند ۱۶ ساله، از روز ۲۵ خرداد ۱۴۰۳ پس از بازداشت توسط نیروهای امنیتی در مهاباد، به‌طور کامل ناپدید شده و تاکنون هیچ اطلاعی از سرنوشت او در دست نیست.

طبق اطلاعات تأییدشده، رمضانپور روز جمعه ۲۵ خرداد ۱۴۰۳ در خارج از منزل شخصی خود توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده است. از همان لحظه بازداشت تاکنون، هیچ نهاد رسمی امنیتی، نظامی یا قضایی جمهوری اسلامی ایران مسئولیت بازداشت او را برعهده نگرفته و ارتباط خانواده با تمام مسیرهای قانونی قطع شده است.

رمضانپور حدود ۱۰ سال در شهر سلیمانیه در اقلیم کُردستان عراق به‌عنوان کارگر ساختمانی و بندکش نمای ساختمان مشغول به کار بوده است. این منبع می‌گوید که افزایش هزینه تمدید اقامت در سال ۱۴۰۲ باعث شد او نتواند اقامت کاری خود را تمدید کند و ناچار هر ماه تنها چند روز برای دیدار با خانواده به مهاباد بازگردد.

بر اساس اطلاعات اختصاصی که به آرنانیوز رسیده است، وی آخرین بار در ۲۲ خرداد به مهاباد برگشت و سه روز پس از بازگشت، ناپدید شده است.

این منبع مطلع تأکید می‌کند: در تمام مراجعات بعدی، هیچ‌کس حاضر نشد نام قاضی پرونده، شعبه رسیدگی‌کننده، نهاد بازداشت کننده یا حتی اتهام احتمالی را اعلام کند.

مراجعات مکرر و بی‌نتیجه؛ از اداره آگاهی تا بیت رهبری در تهران

طی یک‌سال‌ونیم گذشته، خانواده انور رمضانپور بارها به نهادهای مختلف از جمله وزارت اطلاعات، سازمان اطلاعات سپاه پاسداران، دادستانی مهاباد، دادستانی ارومیه، دادستان کل آذربایجان غربی و حتی دفتر علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی در تهران مراجعه کرده‌اند، اما هیچ‌یک از این نهادها کوچک‌ترین اطلاعاتی درباره بازداشت، وضعیت سلامت یا محل نگهداری او ارائه نکرده‌اند.

در کنار این بن‌بست کامل، اعضای خانواده نیز بارها مورد بازجویی و تهدید قرار گرفته‌اند؛ تا جایی که حتی فرزند ۱۶ ساله رمضانپور نیز برای بازجویی احضار شده است.

اوج فشارها زمانی بوده است که ڕۆژمان، فرزند نوجوان رمضانپور، نیز در اطلاعات سپاه بازجویی شده است. اقدامی که علاوه بر نقض حقوق کودک، نشانگر اعمال فشار مستقیم برای جلوگیری از پیگیری پرونده است.

ناپدیدسازی قهری، بازداشت بدون اعلام محل نگهداری، بدون دسترسی به وکیل، بدون تماس و بدون پذیرش مسئولیت، نقض آشکار حقوق بشر و از مصادیق بارز شکنجه روانی علیه فرد و خانواده اوست.

۱۸ ماه سکوت نهادهای امنیتی و قضایی درباره سرنوشت انور رمضانپور، همراه با بازجویی از خانواده و نبود هرگونه شفافیت، این پرونده را به‌عنوان یک نمونه جدی از ناپدیدسازی قهری در ایران مطرح می‌کند.

خانواده او همچنان در بی‌خبری کامل به سر می‌برند و هیچ کانال قانونی برای دسترسی به حقیقت باقی نمانده است.