آتش‌بس با ایران؛ اختلاف نظر در درون سیاست اسرائیل بر سر ادامه مسیر

با آغاز آتش‌بس میان ایران و اسرائیل، صحنه سیاسی در تل‌آویو وارد مرحله‌ای حساس و پرچالش شده است. چهره‌هایی چون یائیر لاپید این توقف را فرصتی برای پایان درگیری در غزه، بازسازی کشور و آزادی گروگان‌ها می‌دانند. در مقابل، سیاست‌مداران امنیت‌گرا مانند آویگدور لیبرمن نسبت به پیامدهای عقب‌نشینی هشدار داده‌اند و آن را آغاز روندی فرسایشی در برابر دشمنان منطقه‌ای می‌خوانند. یائیر گولان نیز خواستار شفاف‌سازی درباره مفاد توافق و پیامدهای احتمالی نقض آن شده است.

با اجرایی شدن آتش‌بس میان ایران و اسرائیل، فضای سیاسی در تل‌آویو وارد مرحله‌ای تازه شده است. برخی از مقامات و نمایندگان سیاسی این کشور، در واکنش به پایان موقت درگیری با تهران، بر لزوم تمرکز بر جبهه غزه و بازگرداندن گروگان‌ها تأکید کرده‌اند، در حالی که دیگران این توقف را فرصت یا حتی خطری استراتژیک در ادامه نبرد با دشمنان منطقه‌ای اسرائیل می‌دانند.

در میان صداهای برجسته، چهره‌های میانه‌رو و اپوزیسیون، از جمله یائیر لاپید، تأکید کرده‌اند که این لحظه می‌تواند به نقطه عطفی برای پایان جنگ در نوار غزه تبدیل شود. لاپید گفته است که اسرائیل باید «بازسازی را آغاز کند» و «گروگان‌ها را به خانه بازگرداند».

در همین حال، گروهی از سیاست‌مداران با گرایش‌های امنیت‌محور همچنان خواهان ادامه فشار بر ایران و متحدان آن هستند. آویگدور لیبرمن، وزیر دفاع پیشین، هشدار داده است:

عقب‌نشینی در این مقطع می‌تواند تبعات خطرناکی داشته باشد. او «پیروزی‌های نظامی» اخیر را ستود، اما افزود که «به‌جای تسلیم کامل دشمن، جهان اکنون وارد روندی فرسایشی از مذاکرات شده است».

از سوی دیگر، یائیر گولان، از چهره‌های نظامی‌گرای میانه، پایان عملیات علیه ایران را «دستاوردی امنیتی» توصیف کرده اما خواستار شفاف‌سازی درباره مفاد توافق آتش‌بس شده است. به گفته او:

باید مشخص شود که آیا این توافق مانع از پیشرفت هسته‌ای ایران خواهد شد یا خیر، و در صورت نقض آن چه اقداماتی پیش‌بینی شده است.

در نقطه مقابل، چهره‌هایی چون بتسالل اسموتریچ، وزیر دارایی با گرایش‌های تندرو، آتش‌بس را نقطه پایانی بر یک «تهدید وجودی» دانسته و خواهان انتقال کامل تمرکز نظامی به غزه شده است. اسموتریچ گفته است: «اکنون باید با تمام قدرت به جبهه جنوبی بازگشت، حماس را نابود کرد و گروگان‌ها را بازگرداند.»

این مواضع نشان‌دهنده نوعی دوگانگی در نگاه بازیگران سیاسی در اسرائیل به آینده‌ای است که پس از تنش بی‌سابقه با تهران در پیش است؛ آینده‌ای که یک‌سو آن بر ضرورت بازسازی و پایان دادن به درگیری‌های چندوجهی تأکید دارد و سوی دیگر آن همچنان بر راهبرد بازدارندگی نظامی اصرار می‌ورز