عبداللە اوجالان همچنان بر ایجاد یک جامعە دمکراتیک و خالی از خشونت تاکید می کند

‏ماهنامه سرخوبون (استقلال) در شماره ٥٢١ خود، همزمان با اعلام توقف انتشار خود بعد از چهار دهە فعالیت، برای نخستین بار چشم اندازهای ارائە شدە بە کنگرە دوازدهم حزب کارگران کردستان را در ٢٠ صفحە منتشر نمود.

اگر چە فراخوان رهبر دربند کردها، عبداللە اوجالان در ٢٧ فوریە ٢٠٢٥ مبنی بر انحلال حزب کارگران کردستان، برای دومین بار بعد از سال ٢٠٠٣، برای برخی از ناظران سیاسی مسائل خاورمیانە شگفت برانگیز بود، اما برای برخی دیگر کە تحولات زمینەای خاورمیانە و جنبش کرد را پیگیری می کنند، فراخوان انحلال پ، ک، ک چندان غیر منتظرە نبود. اوجالان در سال ١٩٩٩ نیز قبل از دستگیری، بر لزوم اندیشیدن بە یک ایجاد سازمان جدید و انحلال حزب کارگران کردستان تاکید کردە بود.

در مجموعە آثار وی نیز کە در دورە زندان امرالی بە عنوان دفاعیە نگاشتە است، از لزوم گذار از سنت سازمانهای تمرکزگرایانە مارکسیست-لنینیستی بە کرات سخن گفتە است.

اوجالان در پیام خود بە کنگرە انحلال حزب کارگران کردستان، کە دروزنامە سرخوبون بازتاب یافتە است، اعلام نمودە است کە نشستهای بازاندیشی می‌تواند نیمی از راه‌حل قلمداد گردد.

در این بارە وی تاکید کردە است کە خاتمە دادن بە فعالیتها تحت عنوان حزب کارگران کردستان صرفا یک مسالە ظاهری نبودە بلکە لازم است آن را در چارچوب یک مسأله عمیق و نیازمند بازاندیشی عمیق معرفت شناختی معرفی کرد. از نظر اوجالان:

مسالە صرفا پایان دادن و اعلام انحلال حزب کارگران کردستان نیست، این مسالە با برخورداری از جنبه‌های مثبت و منفی میتواند ماه‌ها نیاز به بحث داشته باشد... زیرا ما تنها از یک ساختار صحبت نمی‌کنیم. ما از تغییر اساسی ذهن و شخصیت صحبت می‌کنیم.

از نظر اوجالان لازم است کە فرایند کنونی کە طرف کرد و ترک [با وجود اختلافات، حتی بر عنوان آن نیز اتفاق نظر ندارند] بە گونەای سازنده پیش رفتە و بە نتیجە دست پیدا کند.

اوجالان در پیام خود بە کنگرە دوازدهم حزب کارگران کردستان تاکید می نماید کە دستیابی بە این نتیجە نیازمند صبر و بردباری است.

از سوسیالیسم دولت‌محور تا سوسیالیسم جامعه دموکراتیک

در این پیام، اوجالان با تاکید بر نوشتەهای پیشین خود در زندان و تاکید بر تبدیل ساختار متمرکز حزبی بە یک جنبش فراگیر بر این باور است کە:

چشم‌انداز ما در دوران جدید بر پایه ملت دموکراتیک، اقتصاد-اکولوژی و کمونالیسم، بازسازی جامعه است. برای پایه‌گذاری فلسفی این ساختار، جنبه‌های ایدئولوژیکی آن و بسط آن در جامعه، ما مسئولیت داریم که چارچوب نظری و مفهومی را ایجاد کنیم.

اوجالان با شناخت قابلیتهای جنبش کردی در طول بیش از ٥٠ سال مبارزە در کردستان می افزاید:

ما عناصر ایدئولوژیک، برنامه های عملی و جنبه‌های تاکتیکی-استراتژیکی آینده را ایجاد می‌کنیم. ایجاد یک جامعه دموکراتیک، برنامه سیاسی این عصر است. از همینرو انحلال حزب کارگران کردستان نە بە منظور تداوام نگرش دولت محور، بلکە مبتنی بر پیگیری فرایند شکلدهی بە سیاست جامعه دموکراتیک و سیاست دموکراتیک بودە و خواهند بود.

از همین منظر، اوجالان، چشم اندازهای نظری خود را را در رابطە با انحلال حزب کارگران کردستان با نگاهی بە مسالە مدرنیتە مفصل بندی نمودە و با اشارە بە تلاشهای نظریش در راستای گذار از مدرنیته و سوسیالیسم رئال بە ایجاد یک نظریه سوسیالیستی بر این باور است کە:

ملت دموکراتیک به عنوان معادل های ملت دولت، کمون‌ـ‌کمونالیست به جای سرمایه‌داری و اقتصاد‌ـ‌اکولوژی به جای صنعتی‌گرایی قرار می گیرند.

از این منظر، نگاە اوجالان سوسیالیسم دموکراتیک به معنای اجتماعی بودن و دموکراتیک بودن است. تا جاییکە زندگی آزاد خلق‌ها با ایجاد کمونها امکان‌پذیر می گردد.

از همین رو اوجالان بران باور است:

ملت-دولت سلاح سرمایه‌داری است، کمون نیز سلاح و معیار بنیادین خلق‌هاست. این جامعه کمونی می‌تواند بر اساس شهرداری‌ها سازماندهی شود. از لحاظ نظری و عملی قابل انجام است. اما این امر تنها با حساسیت و مبارزه‌ای واقعی ضد سرمایه‌داری امکان‌پذیر است.

اوجالان بر این باور است در صورتیکە دستیابی بە صلح از طریق فرایند گذار امکان پذیر شود، نتایج آن صرفا به کردها و کردستان محدود نخواهد شد، بلکە این مسالە می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای برای منطقه و فراتر از آن داشته باشد:

پیروزی در اینجا [ ترکیە و کردستان ترکیە] بر سوریه، ایران و عراق نیز تاثیر خواهد گذاشت. جمهوری ترکیه این شانس را خواهد داشت که هم خود را نوسازی کند، خود را با دموکراسی آراسته کند و هم نقش پیشاهنگی در منطقه را بر عهده گیرد. از سوی دیگر کنفدرالیسم منطقه به عنوان یک ضرورت مطلق خود را نشان می‌دهد... اما این راه‌حل در عین حال یک بین‌الملل‌گرایی جدید را نیز تحمیل می‌کند.

رهبر دربند کردها در خاتمە چشم انداز خود برای انحلال حزب کارگران کردستان در دوازدهمین کنگرە خود می نویسد:

ایمان و امید من به موفقیت زیاد است. موفقیت این کار نه تنها برای کررد و کوردستان، بلکه برای منطقه نیز به موفقیت‌های مهمی منجر خواهد شد. موفقیتی که در اینجا به دست آید، در سوریه، ایران و عراق نیز منعکس خواهد شد.

همزمان با حمایت بسیاری از چهرەهای جهانی از پیام اوجالان برای ایجاد صلح در منطقە، حزب کارگران کردستان نیز اعلام نمودە است کە در برهە کنونی، این حزب از یک ساختار سازمانی صرفا حزبی فراتر رفتە و مبارزە کردها در منطقە خاورمیانە را احیا کردە است.

از همین رو، این حزب عمر خود را به پایان رسانده و بنابراین باید رسما به هرگونە فعالیتی تحت عنوان پ‌ک‌ک پایان داده شود و راههای جدیدی برای برای تحقق سوسیالیسم و به رسمیت شناخته شدن هویت کردی در پیش گرفتە شود.