زن‌کُشی در ایران؛ از پستوها تا سرکوب در خیابان

الهه حسین‌نژاد، زن ۲۴ ساله و ساکن اسلامشهر، روز ۴ خرداد ناپدید شد و پس از ۱۱ روز، در ۱۵ خرداد، پیکر بی‌جانش در بیابان‌های اطراف تهران پیدا شد. طی این مدت که از سرنوشت او خبری نبود، بسیاری در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های فارسی‌زبان درباره‌اش نوشتند و سخن گفتند.

چند روز پیش، پلیس آگاهی تهران از بازداشت قاتل خبر داد، اما بسیاری از کاربران و فعالان رسانه‌ای، روایت رسمی حکومت را ساختگی دانسته و به چالش کشیدند.

قتل الهه حسین‌نژاد پدیده‌ای نادر نیست؛ هر سال صدها زن در ایران به دلایل زن‌ستیزانه جان خود را از دست می‌دهند. بر اساس گزارشی که در رادیو زمانه منتشر شده، تنها در اردیبهشت‌ماه امسال، حدود ۲۷ زن در شهرهای مختلف ایران به قتل رسیده‌اند. همچنین از فروردین تا دی ۱۴۰۳، دست‌کم ۱۳۶ زن قربانی زن‌کشی شده‌اند.

در کنار این آمار، باید به موارد متعدد خودکشی و اقدام به خودکشی زنان نیز اشاره کرد. زنان خانه‌دار با سهمی معادل ۳۲.۸٪ از کل آمار خودکشی‌ها در ایران، در صدر قرار دارند؛ آماری که گواهی است بر تبعیض و فشارهای شدید روانی و اجتماعی بر زنان.

قتل الهه حسین‌نژاد شبیه بسیاری از زن‌کشی‌های دیگر است که در این سال‌ها از آن‌ها باخبر شده‌ایم؛ از قتل‌های زنجیره‌ای سعید حنایی که در مشهد با ادعای «نجات دین» صورت گرفت، تا قتل شلیر رسولی در شهریور ۱۴۰۱ در مریوان.

در اغلب این جنایت‌ها، مردسالاری و زن‌ستیزی، با تکیه بر مفاهیمی چون فرهنگ، ارزش و باورهای مذهبی، نه تنها در کنار قاتلان ایستاده، بلکه با بازتولید کلیشه‌ی «ناموس»، زمینه‌ی قتل‌های بعدی را نیز فراهم کرده‌اند.

گزارش ویدیویی را ببینید و به اشتراک بگذارید.