فلورانس ایتالیا شهروندی افتخاری به پخشان عزیزی اعطا کرد

روزنامه‌نگار و مددکار اجتماعی کرد، پخشان عزیزی، که در زندان اوین محبوس و به اعدام محکوم شده است، از سوی شورای شهر فلورانس ایتالیا شهروندی افتخاری دریافت کرد. این اقدام با هدف جلب توجه جهانی به وضعیت او و پیشگیری از اجرای حکم اعدام صورت گرفت.

چهاردهم آپریل ٢٠٢٥، شهرداری فلورانس طی مراسمی رسمی در سالن تاریخی کاخ وکیو شهروندی افتخاری این شهر را به پخشان عزیزی، فعال مدنی٠ اجتماعی کرد و محکوم بە اعدام اعطا کرد. لوح شهروندی افتخاری عزیزی، به آسو عزیزی، برادر پخشان، تقدیم شد که به نمایندگی از او در مراسم حضور داشت. شورای شهر فلورانس با اتفاق آرا این تصمیم را تصویب کرد و آن را نشانه‌ای از تعهد این شهر به دفاع از حقوق بشر و محکومیت حکم اعدام پخشان دانست.

این مراسم با حضور مقامات محلی، فعالان حقوق بشر و رسانه‌ها برگزار شد و سخنرانان بر ضرورت اقدام فوری جامعه جهانی برای نجات جان این فعال زن- کرد تأکید کردند.

کمپین آزادی برای پخشان عزیزی اعلام کرد که این شهروندی افتخاری گامی مهم در راستای جلب حمایت بین‌المللی برای لغو حکم اعدام اوست.

پخشان عزیزی؛ از مددکاری اجتماعی تا محکومیت به اعدام

پخشان عزیزی، متولد ۵ شهریور ۱۳۶۳-١٩٨٤ در مهاباد، فعال حقوق بشر، روزنامه‌نگار و مددکار اجتماعی کرد است که به دلیل فعالیت‌های بشردوستانه‌اش شناخته می‌شود.

بر ا‌ساس گزارش‌های شبکه حقوق‌بشر کردستان او در ۱۳ مرداد ۱۴۰۲ در تهران توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. پس از چهار ماه بازجویی در سلول انفرادی، به بند زنان اوین انتقال یافت. در ۲ مرداد ۱۴۰۳، شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری، او را به اتهام «بغی» (شورش مسلحانه علیه دولت) و «عضویت در گروه‌های معارض» به اعدام و چهار سال حبس محکوم کرد. این اتهامات به ادعای عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) و فعالیت در مناطق خودگردان شمال و شرق سوریه - روژئاوا  مرتبط است.

وکلای او، مازیار طاطایی و امیر رئیسیان، این اتهامات را رد کرده و تأکید دارند که پخشان هیچ‌گونه فعالیت مسلحانه‌ای نداشته و صرفاً به عنوان مددکار اجتماعی در کمپ‌های آوارگان روژئاوا (کردستان سوریه) به زنان و کودکان جنگ‌زده کمک می‌کرده است. اسناد ارائه‌شده توسط هلال احمر کردی و سازمان توانبخشی شمس در سوریه نیز فعالیت‌های مددکاری او را تأیید می‌کنند.

حکم اعدام پخشان در ۱۹ دی ۱۴۰۳ توسط شعبه ۳۹ دیوان عالی رژیم جمهوری اسلامی تأیید شد، اما در ۳ بهمن ۱۴۰۳، شعبه رسیدگی‌کننده به اعاده دادرسی با توقف اجرای حکم موافقت کرد.

با این حال، پخشان همچنان در زندان اوین محبوس است و از ملاقات و تماس تلفنی با خانواده و وکلایش محروم شده. او در نامه‌ای از زندان شرح داده که در دوران بازجویی تحت شکنجه‌های جسمی و روانی، از جمله اعدام مصنوعی، قرار گرفته و بارها برای اعتراف اجباری تحت فشار بوده است.

نهادهای حقوق بشری، از جمله عفو بین‌الملل، شبکه حقوق بشر کردستان و ۲۶ سازمان دیگر صدور حکم اعدام او را محکوم کرده و آن را نقض آشکار موازین حقوق بشری دانسته‌اند.

زنان زندانی در بند اوین نیز در چندین نوبت، از جمله تحصن در مرداد ۱۴۰۳، به احکام اعدام پخشان عزیزی و وریشه مرادی دیگر زندانی سیاسی کرد اعتراض کردند و خواستار لغو آنان شدند. فعالان مدنی، خانواده‌های دادخواه نیز از او حمایت کرده‌اند.

در همین حال اعتصاب‌های سراسری گستردە در استان‌های آذربایجان‌غربی، کردستان، کرمانشاه و ایلام در اعتراض به این حکم و همچنین حکم اعدام وریشه مرادی و دیگر زندانیان سیاسی نشان‌دهنده حمایت گسترده مردمی از این زندانیان سیاسی و مخالفت با احکام صادره است.