تلاش‌ها برای نجات جان وریشه، پخشان و شریفه ادامە دارد

فیرات کوچاک، نماینده بوندستاگ (پارلمان آلمان)، با انتشار ویدیویی اعلام کرد که کفالت سیاسی وریشه مرادی، زندانی سیاسی کرد محکوم به اعدام، را برعهده گرفته است.

در حالیکە احتمال اجرای حکم اعدام سە فعال سیاسی٠مدنی زن در زندان اوین، هر روز جان وریشە مرادی، پخشان عزیزی و شریفە محمدی را تهدید می کند، فیرات کوچاک نمایندە پارلمان آلمان، اعلام نمود کە کفالت سیاسی او را بر عهدە گرفتە است.

کوچاک در حساب شبکە اجتماعی ایکس، همزمان با انتشار ویدیویی، نوشت:

در مقابل داعش جنگید و به اعدام محکوم شد؟ رژیم ایران می‌خواهد زنان را ساکت کند! من کفالت فعال کرد و فعال حقوق زنان، وریشه مرادی را بر عهده گرفته‌ام و از دولت آلمان می‌خواهم که اقدام کند: اعدام‌ها در ایران را متوقف کنید.

پیشتر، روبن وگنزبرگ، نماینده پارلمان کاتالونیا در اسپانیا، کفالت سیاسی پخشان عزیزی، دیگر زندانی سیاسی کرد محکوم به اعدام، را پذیرفته بود.

در کانادا نیز، روبا غزال (نماینده مجلس از منطقه مرسیه)، الکساندر بولریس (نماینده مجلس از حوزه رزومون-پتیت-پاتری) و جولی میویل-دشن (سناتور کانادایی) کفالت سیاسی شریفه محمدی، وریشه مرادی و پخشان عزیزی را بر عهده گرفته‌اند.

سازمان آلمانی «پکس کریستی»، شاخه‌ای از یک نهاد بین‌المللی مدافع صلح، نیز با صدور بیانیه‌ای اعلام کرده که کفالت این سه زن زندانی سیاسی محکوم به اعدام را به عهده گرفته است.

وریشه مرادی، فعال حقوق زنان کرد و عضو جامعه زنان آزاد شرق کردستان (KJAR)، روز ۱۰ مرداد ۱۴۰۲ در ورودی شهر سنندج توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت شد. او پس از سیزده روز بازداشت در سنندج، به بند ۲۰۹ زندان اوین در تهران منتقل شد.

شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی، وی را به اتهام «بغی از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کردستان (پژاک)» به اعدام محکوم کرد؛ این حکم در ۲۰ آبان ۱۴۰۳ به وکلایش ابلاغ شد.

مرادی در نامه‌ای از زندان اوین، بخشی از فشارها و شکنجه‌های دوران بازداشت را بازگو کرد. او در این نامه از تعرض فیزیکی هنگام بازداشت و شکنجه‌هایی که به دور از دوربین‌ها برای جلوگیری از ثبت اسناد صورت گرفته‌اند، پرده برداشت.

در روز ۱۹ مهر ۱۴۰۳ و همزمان با «روز جهانی مبارزه با اعدام»، مرادی دست به اعتصاب غذا زد و پس از ۲۰ روز، به درخواست فعالان، به آن پایان داد.

پخشان عزیزی روز ۱۳ مرداد ۱۴۰۲ در تهران، همراه با پدر، برادر، خواهر و همسر خواهرش توسط نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت شد.

شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری، وی را به اتهام «بغی از طریق عضویت در پژاک» به اعدام محکوم کرد. حکم وی روز سه‌شنبه ۲ مرداد ۱۴۰۳ به وکیلش ابلاغ شد.

سه نفر از اعضای خانواده او نیز به حبس محکوم شدند.

عزیزی، فارغ‌التحصیل رشته مددکاری اجتماعی از دانشگاه علامه طباطبایی تهران، پیش‌تر در ۲۵ آبان ۱۳۸۸ نیز به دلیل شرکت در تجمع اعتراضی دانشجویان کرد در تهران علیه اعدام‌های سیاسی در کردستان، بازداشت شده بود.

او در نامه‌هایی از زندان، از نحوه بازداشت خود و خانواده‌اش و فشارهای شدید دوران انفرادی نوشت. در بخشی از نامه‌اش آمده است:

پسر نوجوان ۱۷ ساله‌ای که خاله‌اش را بعد از سال‌ها دوری می‌دید، به همراه پدر، خواهر و دامادش به زمین خوابانده می‌شوند. دست از پشت بسته، سلاح بر سر، یک خانواده مقدس را — همان خانواده‌ای که بنیان‌های جمهوری اسلامی بر آن استوار شده — با سوار شدن بر پشت‌شان دستگیر می‌کنند.

شریفه محمدی، فعال کارگری، روز ۱۴ آذر ۱۴۰۲ در منزل خود در رشت بازداشت و به بازداشتگاهی امنیتی در سنندج منتقل شد. او در دوران بازداشت، تحت شکنجه‌های شدید برای گرفتن اعتراف اجباری قرار گرفت. شعبه اول دادگاه انقلاب رشت، در ۱۴ تیر ۱۴۰۳، او را به اتهام «بغی از طریق عضویت در کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری» به اعدام محکوم کرد.

با این حال، روز ۲۱ مهر ۱۴۰۳، وکیل او، امیر رئیسیان، در شبکه اجتماعی ایکس اعلام کرد که حکم اعدام در دیوان عالی کشور نقض شده است. اما پس از ارجاع پرونده به شعبه دوم دادگاه انقلاب رشت، این دادگاه به ریاست قاضی درویش گفتار، بار دیگر حکم اعدام برای شریفه محمدی صادر کرد.

در شرایطی که موج سرکوب فعالان مدنی، کارگری و حقوق زنان در ایران شدت گرفته، اعلام کفالت سیاسی از سوی نمایندگان پارلمان‌های اروپایی و آمریکای شمالی گامی مهم در جلب توجه افکار عمومی جهانی و فشار بر جمهوری اسلامی برای توقف اعدام‌هاست.

زندگی وریشه مرادی، پخشان عزیزی و شریفه محمدی اکنون در گرو واکنش‌های بین‌المللی و حمایت‌های گسترده‌تری است که می‌تواند صدای دادخواهی آنان را به گوش جهان برساند