نرگس محمدی: جمهوری اسلامی جنایتکار علیه منزلت انسان‌هاست

نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل ۲۰۲۳، در اولین مصاحبه فارسی‌زبان خود پس از مرخصی موقت از زندان اوین، در گفت‌وگو با برنامه «سیما ثابت» در پلتفرم پالس‌مدیا، برای اولین از لحظه‌ای سخن گفت که خبر دریافت جایزه نوبل صلح را پشت میله‌های زندان اوین شنید. او همچنین جمهوری اسلامی را به دلیل نقض گسترده حقوق بشر به شدت محکوم کرد.

نرگس محمدی برندە جایزە نوبل و فعال حقوق‌بشر در گفت‌وگوی خود با سیما ثابت در پلتفرم پالس‌مدیا کە روز ٢٧ فروردین (١٧ آپریل) در شبکه اجتماعی یوتیوب منتشر شد، اظهار داشت: «وقتی خبر را در زندان شنیدم، احساس کردم این جایزه نه فقط برای من، بلکه برای همه مردم ایران، به‌ویژه زنان شجاع، است که با مقاومت بی‌وقفه خود در برابر سرکوب، آینده‌ای آزاد را رقم می‌زنند.»

محمدی این جایزه را نه تنها افتخاری شخصی، بلکه نمادی از به‌رسمیت شناختن جهانی جنبش «زن، زندگی، آزادی» توصیف کرد. او با تأکید بر اهمیت این جنبش گفت: «این افتخار چشمگیر شاهدی است ماندگار بر تلاش مدنی و صلح‌آمیز من و همه مبارزانی که برای ایجاد تغییر و آزادی در ایران جان‌فشانی کرده‌اند.»

وی جایزه نوبل را متعلق به «مبارزان بی‌صدا» دانست؛ کسانی که در سلول‌های انفرادی زندان‌ها، دور از چشم جهان، جان خود را از دست داده‌اند. محمدی با لحنی احساسی افزود: «این جایزه برای تمام زنان و مردانی است که عاشقانه برای حفظ ایران، سرزمین‌مان، فرهنگ‌مان و انسان بودن‌مان جنگیدند. این جایزه برای هر دختری است که با موهای باز در برابر سیاه‌پوشان مسلح ایستاد و برای هر مادری که در سکوت، رنج فرزندانش را به دوش کشید.»

محمدی تأکید کرد که دریافت این جایزه در زندان، اراده او را برای ادامه مبارزه تقویت کرده است. او گفت:

دریافت جایزه نوبل مرا مقاوم‌تر، بااراده‌تر و امیدوارتر کرده و پیروزی را نزدیک می‌بینم. این جایزه نشان داد که جهان صدای مردم ایران را شنیده و ما تنها نیستیم. وقتی خبر در زندان پخش شد، زنان زندانی با شادی و اشک به من تبریک گفتند. این جایزه به همه ما امید داد که مبارزه‌مان دیده شده و روزی به ثمر خواهد نشست.

این برنده جایزه صلح نوبل همچنین به نقش تاریخی زنان در مبارزه برای آزادی اشاره کرد و جنبش «زن، زندگی، آزادی» را «نقطه عطفی در تاریخ ایران» خواند. محمدی اظهار داشت:

جنبش زن، زندگی آزادی نشان داد که زنان نه تنها قربانی سرکوب نیستند، بلکه پیشگامان تغییرند. جایزه نوبل مهر تأییدی بر این حقیقت است که زنان ایران قلب تپنده مبارزه برای دموکراسی و برابری‌اند.

محمدی، که از سال ۱۳۸۹ به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری بارها بازداشت و به ۳۱ سال زندان و ۱۵۴ ضربه شلاق محکوم شده، این جایزه را انگیزه‌ای برای ادامه مقاومت خود دانست.

سیاست هستەای جمهوری اسلامی در تضاد با منافع مردم است

این فعال حقوق‌بشر همچنین سیاست‌های اتمی جمهوری اسلامی را به شدت مورد انتقاد قرار داد و دستیابی این رژیم به تسلیحات هسته‌ای را تهدیدی برای مردم ایران دانست. او اظهار داشت: «پروژه هسته‌ای، حکومتی است و هیچ سودی برای مردم ندارد.» وی خواستار توقف این برنامه شد و آن را در تضاد با منافع ملی ایران خواند.

محمدی در ادامە با صراحت اظهار داشت:

من جمهوری اسلامی را یک جنایتکار می‌دانم، جنایتی علیه منزلت انسان‌ها که هرگز بخشیده نخواهد شد.

در بخش دیگری از این گفتگو، محمدی نظام جمهوری اسلامی ایران را ضدزن و بیگانه با مردم ایران توصیف کرد و افزود: «بقای این حکومت برای مردم تاوان سنگینی دارد. برای زندگی باید از جمهوری اسلامی گذر و برای گذار تلاش کرد.»

محمدی در بخش دیگری از گفتەهایش بدون اشارە بە جریان خاصی با انتقاد از اختلافات میان گروه‌های اپوزیسیون، گفت: «برخی، اپوزیسیونِ اپوزیسیون شده‌اند و این به بقای جمهوری اسلامی کمک می‌کند.»

او بر لزوم وحدت برای تحقق دموکراسی تأکید کرد و افزود: «اگر اپوزیسیون نتواند دور یک میز بنشیند، نمی‌تواند نقش خود را در گذار از استبداد به دموکراسی ایفا کند.» محمدی با اشاره به تکثر موجود در ایران، اصل "گفت‌وگو" را بخش کلیدی مبارزه دانست.

وضعیت وخیم زندانیان سیاسی؛ وریشه مرادی و زینب جلالیان

محمدی در بخش دیگری از گفتگوی خود به وضعیت بحرانی زندانیان سیاسی، به‌ویژه وریشه مرادی و زینب جلالیان، اشاره کردە و اظهار داشت:

وریشه مرادی، زندانی سیاسی کرد، به دلیل ترکش‌های باقی‌مانده از زخم‌های ناشی از مبارزه با داعش دچار خون‌ریزی داخلی است و از درمان محروم شده است. همچنین زینب جلالیان در خطر از دست دادن بینایی قرار دارد. محمدی هشدار داد که فاطمه سپهری و راحله راحمی‌پور نیز به دلیل بیماری‌های جدی در شرایط خطرناکی به سر می‌برند.

او از جامعه جهانی خواست برای رسیدگی فوری به وضعیت پزشکی این زندانیان اقدام کند و تبعیض علیه زنان ایران را به‌عنوان «جنایت» به رسمیت بشناسد.

محمدی، که از سال ۱۳۸۹ به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری بارها بازداشت شده، در مجموع به ۳۱ سال زندان و ۱۵۴ ضربه شلاق محکوم شده است. او پس از عمل جراحی زانو در دسامبر ۲۰۲۴ به‌طور موقت آزاد شد، اما مقامات زندان برای بازگشت او فشار وارد کرده‌اند، در حالی که پزشکی قانونی با تمدید مرخصی به دلایل پزشکی موافقت کرده اس