اعتصاب غذای حورا نیکبخت در زندان اوین همچنان ادامە دارد

در حالی که اعتصاب غذای حورا نیکبخت، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، وارد یازدهمین روز خود شده است، کمپین آزادی وریشه مرادی با انتشار بیانیه‌ای از این کنش اعتراضی حمایت کرد و از این زندانی خواست بە منظور حفظ جان، بە اعتصاب غذای خود خاتمە دهد.

حورا نیکبخت، مدرس دانشگاه و فعال حقوق زنان، از سوم اردیبهشت ۱۴۰۴ در اعتراض به آنچه کە آن را «افزایش نگران‌کننده اعدام‌ها علیه اقشار به‌حاشیه‌رانده» خواند، دست به اعتصاب غذا زدە است. او در بیانیه آغازین خود، خطاب به «صاحبان امتیاز» و با انتقاد از سکوت عمومی و تمرکز رسانه‌ها بر «مذاکرات حفظ نظام» هشدار داد که تا شکل‌گیری «جمعی متحد و جدی علیه اعدام» به اعتصاب ادامه خواهد داد حتی اگر به قیمت جانش باشد.

هم‌زمان، کمپین آزادی وریشه مرادی، که در واکنش به حکم اعدام یک فعال سیاسی کرد شکل گرفته است، با اعلام فراخوانی ضمن تمجید از مقاومت نیکبخت در زندان، از او خواست تا برای ادامه مبارزه در کنار سایر کنشگران، به اعتصاب پایان دهد. در این بیانیه آمده است:

از تو می‌خواهیم، در این لحظه حساس، برای حفظ جانت و ادامه مبارزه در کنار ما، به اعتصاب غذای خود پایان دهی. مقاومت تو الهام‌بخش است؛ بگذار ادامه راه را با تو، نه در غیاب تو، بپیماییم.

این کمپین با اشاره بە آگاهی حورا نیکبخت به ظرفیت مبارزاتی این شکل از کنش اعلام کرد که اعتصاب نیکبخت «بدن او را به آخرین سنگر مقاومت بدل کرده» و موفق شده بار دیگر توجه افکار عمومی را به مسئله اعدام و تبعیض سیستماتیک علیه اقلیت‌ها در ایران جلب کند.

بر اساس گزارش‌های حقوق بشری، نیکبخت طی ده روز ۱۰ کیلوگرم از وزن خود را از دست داده، فشار خونش به ۶.۵/۵ رسیده و از بیماری‌های مشکوک به ام‌اس و سرطان رحم رنج می‌برد. او از زمان بازداشت در خرداد ۱۴۰۳، به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «توهین به رهبری» به یک سال حبس تعزیری محکوم شده و در بند زنان زندان اوین نگهداری می‌شود.

در شرایطی که فشارهای سیاسی و امنیتی بر فعالان مدنی در ایران افزایش یافته، اعتصاب غذای حورا نیکبخت و واکنش‌های همبسته به آن، بار دیگر نقش زنان در خط مقدم مقاومت مدنی و چالش با سازوکار اعدام را برجسته ساخته است—نقشی که بهای آن، جان است.