پیمان آبراهام یا ابراهیم مجموعه‌ای از توافقات تاریخی میان اسرائیل و چند کشور عربی است که در سال ۲۰۲۰ با میانجیگری ایالات متحده آمریکا امضا شده است. نخستین پیمان در ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۰ در کاخ سفید و میان اسرائیل، امارات متحده عربی، بحرین و آمریکا امضا شد. سپس در اکتبر و دسامبر همان سال سودان و مراکش نیز به آن ملحق شدند. هدف این پیمان عادی‌سازی روابط دیپلماتیک، اقتصادی و فرهنگی میان اسرائیل و کشورهای عربی شده است، اما اهداف استراتژیک آن در کنار تقویت روابط اسرائیل و این کشورها، کاهش تمرکز بر مساله فلسطین و مقابله با نفوذ ایران در منطقه است. نام این توافق‌نامه‌ها از براهیم، نیاکان فرضی مشترک یهودیان و اعراب گرفتە شدە است.  دولت‌های عربی در اعتراض به تقسیم سرزمین تحت قیمومیت بریتانیا در فلسطین (بر اساس قطعنامه ۱۸۱ سازمان ملل) از به رسمیت شناختن دیپلماتیک اسرائیل پس از اعلام استقلال این کشور در سال ۱۹۴۸ امتناع کردند. در دهه‌های بعد مجموعه‌ای از جنگ‌ها میان اعراب و اسرائیل در گرفت. مصر اولین کشوری بود کە پس از شوک ناشی از جنگ شش روزە (۱۹۶۷) و جنگ یوم کیپور (۱۹۷۳) پیمان صلحی را با اسرائیل در ۱۹۷۹ امضا کرد کە بە پیمان کمپ دیوید معروف است. پس از مصر، در سال ۱۹۹۳ جنبش آزادی بخش فلسطین (پی.ال.او) بە راە حل دو کشوری با اسرائیل دست یافت ومتعاقبا اردن در سال ۱۹۹۴ توافق صلحی را با اسرائیل امضا کرد. راە حل دو کشوری اما محقق نشد. در سال ۲۰۰۲ اتحادیە عرب طرح پیشنهادی عربستان «ابتکار صلح عربی» را تصویب کرد که بر اساس آن کشور‌های عضو در ازای تشکیل کشور مستقل فلسطینی، روابط عادی دیپلماتیک با اسرائیل برقرار کنند. اما اینبار هم مذاکرات میان اسرائیل و تشکیلات خودگردان فلسطین به دلیل توسعه شهرک‌ سازی‌های اسرائیل خیلی زود به بن‌بست رسید. پس از سرنگونی صدام حسین، ایران فرصت گسترش نفوذ خود در منطقه و خلیج فارس را یافت و همین زمینه توافق امنیتی میان اسرائیل و کشورهای حوزه خلیج‌ فارس را فراهم کرد. در جریان بهار عربی در فاصله سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱ کشورهای عربی در سرکوب گروه اسلام‌گرای اخوان‌المسلمین با اسرائیل وارد همکاری‌های پنهانی و غیر رسمی شدند. توافق‌نامه‌های آبراهام (ابراهیم) روابط کشورهای عربی و اسرائیل را از حالت پنهانی خارج و علنی کرد و الگوی منازعات سنتی عربی-اسرائیلی را دگرگون ساخت. امارات متحده عربی در ژوئیه ۲۰۲۰ وارد مذاکرتی با اسرائیل شد کە بە عادی شدن روابط بین این دو انجامید. امارات متحدە عربی در ازای عادی سازی روابطش با اسرائیل ۵۰ فروند جنگندە اف ۳۵ از آمریکا خریداری کرد، توافقی کە کشورهای دیگر عربی را نیز تشویق کرد تا روابطشان را با اسرائیل عادی کنند. مثلا حاکمیت مراکش در ازای پیوستن بە پیمان ابراهیم از سوی ایالات متحدە عربی بە رسمیت شناختە شد و آمریکا سودان را نیز از لیست کشورهای حامی تروریسم خاج کرد و روابط اقتصادی اسرائیل با برخی کشورهای عربی توسعە پیدا کرد. در مفاد این توافق نامەها آمدە است: ما، امضاکنندگان این بیانیه، اهمیت حفظ و تقویت صلح در خاورمیانه و سراسر جهان بر اساس تفاهم و همزیستی متقابل و همچنین احترام به کرامت و آزادی انسانی، از جمله آزادی مذهبی، را به رسمیت می‌شناسیم. ما تلاش‌ها برای ترویج گفتگوی بین‌مذهبی و بین‌فرهنگی به منظور پیشبرد فرهنگ صلح میان سه دین ابراهیمی و تمام انسانیت را تشویق می‌کنیم. ما بر این باوریم که بهترین راه برای مواجهه با چالش‌ها از طریق همکاری و گفت‌وگو است و اینکه ایجاد روابط دوستانه میان کشورهای مختلف به پیشبرد منافع صلح پایدار در خاورمیانه و سراسر جهان کمک می‌کند. ما به دنبال تساهل و احترام به هر فرد به منظور ساختن دنیایی هستیم که در آن همه بتوانند زندگی‌ای با کرامت و امید داشته باشند، صرف‌نظر از نژاد، دین یا قومیت آنها. ما از علم، هنر، پزشکی و تجارت حمایت می‌کنیم تا بشریت را الهام بخشیده، پتانسیل انسانی را به حداکثر برسانیم و کشورهای مختلف را به هم نزدیک‌تر کنیم. ما به دنبال پایان دادن به افراط‌گرایی و درگیری‌ها به منظور فراهم کردن آینده‌ای بهتر برای تمام کودکان هستیم. ما به دنبال رؤیای صلح، امنیت و رفاه در خاورمیانه و سراسر جهان هستیم. در این روحیه، ما به گرمی از پیشرفت‌هایی که تاکنون در برقراری روابط دیپلماتیک میان اسرائیل و همسایگانش در منطقه تحت اصول توافق‌های ابراهیم به دست آمده است استقبال می‌کنیم و از تلاش‌های ادامه‌دار برای تثبیت و گسترش چنین روابط دوستانه‌ای که بر اساس منافع مشترک و تعهد مشترک به آینده‌ای بهتر است، تشویق می‌شویم. با وجود اینکه مساله فلسطین همیشه موضوع اصلی اختلاف میان اعراب و اسرائیل بوده است و با وجود اینکه از اکتبر ۲۰۲۳ تا این لحظه بر اثر جنگ میان حماس و اسرائیل حدود ۵۲ هزار فلسطینی کشته شده‌اند، بیش از ۲۴۰ هزار خانه در این باریکه ویران شده است و برآورد بانک جهانی از خسارت‌های مالی حدود ۱۸.۵ میلیارد دلار است، توافق‌های آبراهام (ابراهیم) همچنان برقرار است.

«یا باید زندگی را نزیست و یا باید با معنا و متعالی زیست» این بخشی از بیانیە زندانی سیاسی زن کرد محکوم بە اعدام، وریشە مرادی است. تاکنون چهل زندان در سرتاسر ایران بە کارزار «سەشنبەهای نە بە اعدام» پیوستەاند، کارزاری کە در واکنش بە شدت گرفتن اعدام‌ها (بیش از ۹۰۰ اعدام در سال ۱۴۰۲) در ایران، از نهم بهمن ۱۴۰۲ از سوی زندانیان سیاسی محبوس در زندان قزلحصار آغاز شد. کسانی که تجربه زندان دارند می‌دانند که سه‌شنبه‌ها روز شومی در زندان‌ها است. در این روز زندانیان محکوم به اعدام را به انفرادی می‌برند تا در سحرگاه چهارشنبه اعدام کنند و این دلیل انتخاب این روز از سوی زندانیان سیاسی محبوس در زندان قزلحصار بود. این کارزار با هدف برچیدن اعدام‌ در ایران شکل گرفته است، زندانیان در این کارزار، سه‌شنبه هر هفته دست به اعتصاب غذا می‌زنند تا صدای خود را در دفاع از حق بشر و حق زندگی به گوش همگان برسانند. بر اساس گزارش‌های سازمان‌های حقوق بشری از سال ۱۳۹۷ به این طرف آمار اعدام‌ها در ایران افزایش چشمگیری داشته است، در سال ۱۴۰۲ حدود ۹۷۰ نفر اعدام شده‌اند که در مقایسه با ۸۳۴ اعدام در سال ۱۴۰۱، حدود ۱۷ درصد افزایش داشته است . برخی معتقدند که افزایش اعدام‌ها در سال ۱۴۰۲ واکنش حکومت به اعتراضات زن، زندگی، آزادی بوده و جمهوری اسلامی اعدام را به عنوان ابزار ارعاب و تهدید علیه معترضان به کار گرفته است؛ کاری که پیشتر هم انجام داده است. در تابستان ۱۳۶۷ بین چهار تا پنج هزار زندانی سیاسی (برخی منابع آمار را بیشتر از این هم اعلام می‌کنند) به سرعت اعدام شدند. از آغاز کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» تا کنون ۶۴ هفته گذشته است و این کارزار همچنان از سوی زندانیان سیاسی محبوس در بندهای زنان چهار و هشت زندان اوین، واحدهای دو و چهار زندان قزلحصار، مرکزی کرج، تهران بزرگ، خورین ورامین، اراک، خرم‌آباد، اسدآباد اصفهان، دستگرد اصفهان، شیبان اهواز، سپیدار اهواز، نظام شیراز، بندهای زنان و مردان عادل آباد شیراز، برازجان، رامهرمز، بم، کهنوج، طبس، جوین، وکیل‌آباد مشهد، قائم‌شهر، بندهای مردان و زنان لاکان رشت، رودسر، حویق تالش، گنبد کاووس، اردبیل، تبریز، ارومیه، سلماس، خوی، نقده، سقز، بانه، مریوان، کامیاران، بند زنان زندان بهبهان و ... حمایت می‌شود. مای ساتو، گزارشگر ویژه سازمان ملل کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» را «تعهدی تزلزل‌ناپذیر به عدالت و حقوق بشر» نامیده است، پیش از او نیز جاوید رحمان گزارشگر پیشین، از این کارزار تقدیر کرده بود. تداوم کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» سرریز به بیرون از زندان هم داشته است. در پی صدور حکم اعدام برای دو زن زندانی سیاسی کرد، پخشان عزیزی و وریشه مرادی و در پاسخ به فراخوان احزاب و فعالان سیاسی کرد، اعتصابی عمومی در روز سوم بهمن ۱۴۰۳ در اعتراض به این احکام در بسیاری از شهر‌های کردستان ایران برگزار شد.

افول امپراطوری عثمانی در سال‌های منتهی به جنگ جهانی اول و متعاقبا سقوط و متلاشی شدن آن زمینه‌های رشد ملی‌گرایی افراطی در ترکیه را فراهم کرد. در اواخر عمر دولت عثمانی جنبش‌های رفرمیستی به رهبری حزب اتحاد و ترقی در استانبول برای نجات این دولت شکل گرفته بودند، اما جنگ جهانی اول و قدرتهای جهانی مانند انگلستان، فرانسه، ایتالیا و آمریکا ایده متفاوتی داشتند، تقسیم مستعمرات میان این کشورها انجام شده بود و زمانی برای اصلاح و نجات عثمانی باقی نمانده بود. فروپاشی این امپراتوری ترکها را دچار حقارتی کرد که برای جبرانش دست به دامان ملی‌گرایی افراطی و کمالیسم شدند. در چنین فضایی مصطفی کمال آتاتورک به عنوان ناجی و بنیان گذار ترکیه جدید رهبری جنبش ترک‌های جوان را بر عهده گرفت. این جنبش حمایت برخی کشورهای منطقه‌ای و جهانی را نیز با خود همراه کرد، از جمله کشور نوبنیاد اتحاد جماهیر شوروی و جامعه مسلمانان شبه قاره هند که بعدها کشور پاکستان از دل آن درآمد. سرخوردگی حاصل از افول خلافت عثمانی، اما در جای دیگری دهان باز کرد و شروع به بلعیدن بخش‌هایی از زیست تاریخی/فرهنگی جامعه ترکیه کرد. ترک‌های جوان با حمایت حزب اتحاد و ترقی و این استدلال که ارامنه ترکیه همپیمانان روسیه در جنگ علیه عثمانی بوده‌اند، پروژه اخراج، انکار و کشتار ارامنه را کلید زدند. اولین موج کشتار ارامنه در آوریل ۱۹۰۹ و در پی ناآرامی‌های سیاسی در امپراتوری عثمانی، تنش‌های اتنیکی ومذهبی در منطقه آدنا (جنوب ترکیه امروزی) اتفاق افتاد. مسلمانان مسلح به ارمنیان مسیحی در این شهر و روستاهای اطراف حمله کردند و درگیری‌های وسیعی رخ داد. این درگیری‌ها چند روز طول کشید و با وجود حضور نظامیان عثمانی، خشونت‌ها مهار نشد. حتی برخی سربازان نیز در کشتار مشارکت کردند، در نتیجه این اتفاقات حدود ۲۰,۰۰۰ ارمنی کشته شدند. موج دوم سرکوب و کشتار ارامنه در ۲۴ آوریل ۱۹۱۵ با بازداشت بیش از ۳۵۰ تن از روزنامه‌نگاران، سیاستمداران، روشنفکران و ... ارمنی‌ آغاز شد. در گام بعدی اموال بسیاری از ارامنه مصادره شد و در ۱۰ ژوئن ۱۹۱۵ فعالیت‌ اقتصادی آنها به طور کامل ممنوع شد و در نهایت روز ۲۳ ماه می، اولین گروه از بازداشت شدگان ارمنی قتل‌عام شدند. این اقدامات سرآغازی برای بیش از یک‌سال قتل‌عام ارمنی‌ها در ترکیه بود که به کشتار بیش از یک میلیون ارمنی منجر شد. برگزاری مراسم یادبود قربانیان نسل‌کش ارمنی‌ها توسط سازمان حقوق بشر (ای.ها.د) در ترکیه روز پنج‌شنبه ۲۴ آوریل، گرامیداشت این نسل‌کشی در شهرهای مختلف، از روژاوا و ترکیه تا ارمنستان برگزار شد. در این مراسم‌ها نهادهای حقوق بشری از جمله سازمان حقوق بشری ترکیه (ihd) بار دیگر تأکید کردند که انکار نسل کشی، به تداوم جنایت‌ها دامن میزند. جامعه ارمنی همچنان خواهان عدالت و به رسمیت شناختن این فاجعه تاریخی به عنوان ژینوساید ملت ارمنی است. برگزاری مراسم یادبود قربانیان نسل‌کشی ارمنی‌ها، قامیشلو ۲۴ آوریل ۲۰۲۵/ عکس از خبرگزاری هاوار همچنین میگردیچ کاتانگیان، نماینده مجمع جامعه ارمنی روژاوا نیز در مراسم یادبودی بر پایبندی این جامعه بر جلوگیری از نسل‌کشی‌های آینده از طریق مقاومت و مبارزه تأکید کرد. نسل کشی ارمنی‌ها به دست ترکیه از سوی کشورهای، آلمان، فرانسه، روسیه، ارمنستان، ایالات متحده آمریکا، کانادا، سوئد، هلند، یونان، لبنان، ایتالیا، نروژ و پرتغال به عنوان ژنوساید به رسمیت شناخته شده است. جمهوری اسلامی ایران اما موضع دوگانه‌ای در قبال این نسل کشی داشته است و کشتار ارمنی‌ها را به عنوان ژینوساید به رسمیت نمی‌شناسد و با وجود همکاری‌های سیاسی، امنیتی و اقتصادی با ارمنستان ترجیح داده است که از یک سو دامنه تنش‌ها با ترکیه را کنترل کند و از سوی دیگر با عدم پذیریش این کشتار به عنوان یک نسل کشی، ابعاد تاریخی مساله ارمنی‌ها و حق تعیین سرنوشت آنها را مسکوت باقی بگذارد. در طول چند دهه گذشته به دلیل فشارها و محدودیت‌هایی که از سوی جمهوری اسلامی بر ارمنی‌های ساکن ایران وارد شده است، جمعیت بزرگی از آنها مجبور به خروج از ایران شده‌اند. نسل‌کشی ارمنی‌ها یکی از مواردی است که ناکارآمدی نظام و مکانیزم‌های بین‌المللی در پاسخگو کردن ناقضان حقوق بشر را نشان می‌دهد. در حالی که برخی نهادهای بین‌المللی از دولت ترکیه خواسته‌اند با پذیرش رسمی نسل‌کشی ارامنه به عنوان یک جنایت علیه بشریت، آغازگر روند جبران این فاجعه باشد، این دولت اما تا امروز از پذیرش نسل‌کشی امتناع کرده و در این راستا اقدامی عملی انجام نداده است.

خانواده او از بامداد امروز ابتدا مقابل ساختمان دادگستری و سپس مقابل زندان ارومیه، دست به تحصن زدند. آنها خواستار لغو حکم فرزندشان هستند. به خانواده حمید حسین‌نژاد اجازه داده شد تنها برای ده دقیقه و برای آخرین بار با او ملاقات کنند. روناهی دختر حمید حسین‌نژاد با انتشار ویدیویی بار دیگر بر بی‌گناهی پدرش تاکید کرده و خواستار کمک برای نجات جان او شده است. هفته گذشته سه فرزند این زندانی سیاسی کرد در ویدیوی مشابهی خواستار اقدام نهادهای بین‌المللی برای نجات جان پدرشان شده بودند. همزمان گلرخ ایرایی زندانی سیاسی در نامه‌ای از داخل زندان اوین خواستار واکنش همگانی دربرابر خطر اعدام قریب‌الوقوع حمید حسین‌نژاد شده است.

نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران برای چندمین بار، از ورورد خانواده‌های زندانیان سیاسی که در دهه شصت و به‌ویژه تابستان ۱۳۶۷ اعدام شدند، به گورستان خاوران، محل دفن آن زندانیان، ممانعت کردند. خانواده‌‌های دادخواه به ناچار دسته‌های گل را پشت درب‌های بسته گورستان خاوران قرار دادند. به گزارش هرانا ، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشری در ایران، خانواده‌های دادخواه اعدام شدگان دهه ۶۰، امروز جمعه ۵ اردیبهشت، مطابق روال سال‌های گذشته برای گرامیداشت یاد عزیزان خود به گورستان خاوران رفتند اما با درهای بسته و حضور نیروهای امنیتی روبه‌رو شدند. بنا به این گزارش، مأموران با قفل کردن درب ورودی و درخواست کارت ملی، مانع از ورود خانواده‌ها شدند؛ این اقدام مامواران، مقاومت و اعتراض خانواده‌ها را درپی داشت. این محدودیت‌ها طی ماه‌های اخیر نیز تکرار شده است؛ خانواده‌ها در مناسبت‌های مختلف برای حضور بر مزار عزیزان‌شان تلاش کرده‌اند، اما هر بار با ممانعت ماموران امنیتی و درهای بسته مواجه شده‌اند. خانواده‌های دادخواه خاوران بیش از چهار دهه است با تهدید، بازداشت، نصب دوربین و دیوارکشی، از حق یادآوری و دادخواهی عزیزان خود محروم هستند. در ماه‌های مرداد و شهریور سال ۱۳۶۷ و متعاقب پایان جنگ هشت ساله ایران و عراق، به فرمان روح‌الله خمینی رهبر وقت جمهوری اسلامی ایران، هزاران زندانی سیاسی و عقیدتی، عمدتا از اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق و احزاب چپ به شکلی مخفیانه اعدام و در گورهای دسته‌جمعی دفن شدند. آمارهای متفاوتی از شمار زندانیان سیاسی اعدام شده در تابستان ۱۳۶۷ منتشر شده است، از ۱۸۷۹ نفر تا ۴ هزار ۴۸۴ نفر. بیشتر اعدام‌شدگان چپ‌گرای زندان‌های تهران در گورهای دسته‌جمعی در گورستان «خاوران» دفن شده‌اند. جمهوری اسلامی همچنان مسئولیت اعدام‌های ۶۷ را نپذیرفته و محل دفن بسیاری از قربانیان را پنهان نگه می‌دارد. نهاد‌‌های حقوق بشری و خانواده‌ها با کارزارهای بین‌المللی خواستار پاسخگویی حکومت و توقف آزار و اذیت خانواده‌های دادخواە شدەاند.

پیمان آبراهام یا ابراهیم مجموعه‌ای از توافقات تاریخی میان اسرائیل و چند کشور عربی است که در سال ۲۰۲۰ با میانجیگری ایالات متحده آمریکا امضا شده است. نخستین پیمان در ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۰ در کاخ سفید و میان اسرائیل، امارات متحده عربی، بحرین و آمریکا امضا شد. سپس در اکتبر و دسامبر همان سال سودان و مراکش نیز به آن ملحق شدند. هدف این پیمان عادی‌سازی روابط دیپلماتیک، اقتصادی و فرهنگی میان اسرائیل و کشورهای عربی شده است، اما اهداف استراتژیک آن در کنار تقویت روابط اسرائیل و این کشورها، کاهش تمرکز بر مساله فلسطین و مقابله با نفوذ ایران در منطقه است. نام این توافق‌نامه‌ها از براهیم، نیاکان فرضی مشترک یهودیان و اعراب گرفتە شدە است.  دولت‌های عربی در اعتراض به تقسیم سرزمین تحت قیمومیت بریتانیا در فلسطین (بر اساس قطعنامه ۱۸۱ سازمان ملل) از به رسمیت شناختن دیپلماتیک اسرائیل پس از اعلام استقلال این کشور در سال ۱۹۴۸ امتناع کردند. در دهه‌های بعد مجموعه‌ای از جنگ‌ها میان اعراب و اسرائیل در گرفت. مصر اولین کشوری بود کە پس از شوک ناشی از جنگ شش روزە (۱۹۶۷) و جنگ یوم کیپور (۱۹۷۳) پیمان صلحی را با اسرائیل در ۱۹۷۹ امضا کرد کە بە پیمان کمپ دیوید معروف است. پس از مصر، در سال ۱۹۹۳ جنبش آزادی بخش فلسطین (پی.ال.او) بە راە حل دو کشوری با اسرائیل دست یافت ومتعاقبا اردن در سال ۱۹۹۴ توافق صلحی را با اسرائیل امضا کرد. راە حل دو کشوری اما محقق نشد. در سال ۲۰۰۲ اتحادیە عرب طرح پیشنهادی عربستان «ابتکار صلح عربی» را تصویب کرد که بر اساس آن کشور‌های عضو در ازای تشکیل کشور مستقل فلسطینی، روابط عادی دیپلماتیک با اسرائیل برقرار کنند. اما اینبار هم مذاکرات میان اسرائیل و تشکیلات خودگردان فلسطین به دلیل توسعه شهرک‌ سازی‌های اسرائیل خیلی زود به بن‌بست رسید. پس از سرنگونی صدام حسین، ایران فرصت گسترش نفوذ خود در منطقه و خلیج فارس را یافت و همین زمینه توافق امنیتی میان اسرائیل و کشورهای حوزه خلیج‌ فارس را فراهم کرد. در جریان بهار عربی در فاصله سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱ کشورهای عربی در سرکوب گروه اسلام‌گرای اخوان‌المسلمین با اسرائیل وارد همکاری‌های پنهانی و غیر رسمی شدند. توافق‌نامه‌های آبراهام (ابراهیم) روابط کشورهای عربی و اسرائیل را از حالت پنهانی خارج و علنی کرد و الگوی منازعات سنتی عربی-اسرائیلی را دگرگون ساخت. امارات متحده عربی در ژوئیه ۲۰۲۰ وارد مذاکرتی با اسرائیل شد کە بە عادی شدن روابط بین این دو انجامید. امارات متحدە عربی در ازای عادی سازی روابطش با اسرائیل ۵۰ فروند جنگندە اف ۳۵ از آمریکا خریداری کرد، توافقی کە کشورهای دیگر عربی را نیز تشویق کرد تا روابطشان را با اسرائیل عادی کنند. مثلا حاکمیت مراکش در ازای پیوستن بە پیمان ابراهیم از سوی ایالات متحدە عربی بە رسمیت شناختە شد و آمریکا سودان را نیز از لیست کشورهای حامی تروریسم خاج کرد و روابط اقتصادی اسرائیل با برخی کشورهای عربی توسعە پیدا کرد. در مفاد این توافق نامەها آمدە است: ما، امضاکنندگان این بیانیه، اهمیت حفظ و تقویت صلح در خاورمیانه و سراسر جهان بر اساس تفاهم و همزیستی متقابل و همچنین احترام به کرامت و آزادی انسانی، از جمله آزادی مذهبی، را به رسمیت می‌شناسیم. ما تلاش‌ها برای ترویج گفتگوی بین‌مذهبی و بین‌فرهنگی به منظور پیشبرد فرهنگ صلح میان سه دین ابراهیمی و تمام انسانیت را تشویق می‌کنیم. ما بر این باوریم که بهترین راه برای مواجهه با چالش‌ها از طریق همکاری و گفت‌وگو است و اینکه ایجاد روابط دوستانه میان کشورهای مختلف به پیشبرد منافع صلح پایدار در خاورمیانه و سراسر جهان کمک می‌کند. ما به دنبال تساهل و احترام به هر فرد به منظور ساختن دنیایی هستیم که در آن همه بتوانند زندگی‌ای با کرامت و امید داشته باشند، صرف‌نظر از نژاد، دین یا قومیت آنها. ما از علم، هنر، پزشکی و تجارت حمایت می‌کنیم تا بشریت را الهام بخشیده، پتانسیل انسانی را به حداکثر برسانیم و کشورهای مختلف را به هم نزدیک‌تر کنیم. ما به دنبال پایان دادن به افراط‌گرایی و درگیری‌ها به منظور فراهم کردن آینده‌ای بهتر برای تمام کودکان هستیم. ما به دنبال رؤیای صلح، امنیت و رفاه در خاورمیانه و سراسر جهان هستیم. در این روحیه، ما به گرمی از پیشرفت‌هایی که تاکنون در برقراری روابط دیپلماتیک میان اسرائیل و همسایگانش در منطقه تحت اصول توافق‌های ابراهیم به دست آمده است استقبال می‌کنیم و از تلاش‌های ادامه‌دار برای تثبیت و گسترش چنین روابط دوستانه‌ای که بر اساس منافع مشترک و تعهد مشترک به آینده‌ای بهتر است، تشویق می‌شویم. با وجود اینکه مساله فلسطین همیشه موضوع اصلی اختلاف میان اعراب و اسرائیل بوده است و با وجود اینکه از اکتبر ۲۰۲۳ تا این لحظه بر اثر جنگ میان حماس و اسرائیل حدود ۵۲ هزار فلسطینی کشته شده‌اند، بیش از ۲۴۰ هزار خانه در این باریکه ویران شده است و برآورد بانک جهانی از خسارت‌های مالی حدود ۱۸.۵ میلیارد دلار است، توافق‌های آبراهام (ابراهیم) همچنان برقرار است.

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در مصاحبه‌ای با مجله تایم (۲۵ آوریل ۲۰۲۵) از پیشرفت مذاکرات هستەای با ایران ابراز رضایت کردە و بر عزم خود برای دستیابی به توافقی تأکید می کند که برنامه هسته‌ای ایران را به‌طور کامل متوقف کند. او همچنین به رابطه نزدیک خود با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، اشاره و مدعی شد که اسرائیل از رویکرد سخت‌گیرانه اما هوشمندانه آمریکا حمایت می‌کند. در مقابل آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، موضع محتاطانه‌ای نسبت به روند مذاکرات درپیش گرفته است. در مصاحبەای اختصاصی کە امروز، ٢٥ آوریل ٢٠٢٥ در مجلە تایم  منتشر شدە است، دونالد ترامپ، چهل و هفتمین رئیس جمهور آمریکا، ضمن ابراز رضایت از پیشبرد گفتگوهای آمریکا با جمهوری اسلامی ایران بر عزم این کشور مبنی بر توقف کامل برنامەهای هستەای ایران تاکید کردە است. ترامپ در این مصاحبه اعلام کرد که مذاکرات با ایران در جریان است و جلسات جدی برگزار شده است، اما تنها دو مسیر پیش رو وجود دارد که یکی از آنها «اصلاً مطلوب نیست». این اشاره مبهم می‌تواند به گزینه‌ای نظامی تعبیر شود، هرچند او بر تمایل به اجتناب از جنگ تأکید کرده است. رئیس جمهور آمریکا در بخش دیگری از این مصاحبه طولانی از گفت‌وگوی اخیر خود با نتانیاهو سخن گفته و ضمن تاکید بر رابطه فوق‌العاده خودش با نخست وزیر اسرائیل اظهار داشته است: نتانیاهو از رویکرد آمریکا، که به دنبال توافقی بدون هیچ اثری از برنامه هسته‌ای ایران باشد، رضایت دارد و بر این باور است که این استراتژی می‌تواند به ثبات خاورمیانه کمک کند. مذاکرات یا فریب و وعده‌های توخالی در مقابل بە این گفتەهای ترامپ کە پیش از این نیز ترامپ در نامە خود بە رهبر ایران، خامنه‌ای بە آن اشارە کردە بود، رهبر جمهوری اسلامی ایران، روز پنجشنبه ۲۴ آوریل در سخنرانی خود به مذاکرات جاری واکنش نشان داد و نسبت به نیات آمریکا ابراز بی‌اعتمادی کرد. به گزارش خبرگزاری فارس، علی خامنەای اظهار داشت: ایران در مذاکرات فریب وعده‌های توخالی غرب را نخواهد خورد و هرگونه توافقی باید منافع ملی ایران، به‌ویژه حفظ استقلال علمی و فناوری هسته‌ای آن را تضمین کند. خامنه‌ای تأکید کرد که ایران تحت فشار تسلیم نخواهد شد و مذاکره‌کنندگان ایرانی باید «با چشمان باز» عمل کنند. این موضع محتاطانه، که با هشدار درباره «توطئه‌های دشمن» همراه بود، نشان‌دهنده شکاف عمیق در اعتماد میان تهران و واشنگتن است و می‌تواند مذاکرات را پیچیده‌تر کند. ترامپ در بخش دیگری از این مصاحبه اختصاصی، مذاکرە با ایران را بخشی از گفت‌وگوهای گسترده‌تر در خاورمیانه قلمداد کردە و اظهار داشت که این تلاش‌ها به آرامش منطقه منجر خواهد شد، زیرا هیچ‌کس خواهان جنگ نیست. او ایران را به‌عنوان یکی از طرف‌های گفت‌وگو معرفی کرد و مدعی شد که این کشور اکنون به آمریکا احترام می‌گذارد، برخلاف گذشته که به گفته او «به کشور ما می‌خندیدند». این اظهارات با هدف برجسته کردن دستاوردهای دیپلماتیک او بیان شد، اما اشاره غیرمستقیم به گزینه‌های نامطلوب می‌تواند نشانه‌ای از فشار نظامی بالقوه باشد. در همین حال، موضع سرسختانه خامنه‌ای نشان می‌دهد که ایران آماده پذیرش شروط سخت‌گیرانه آمریکا، مانند توقف کامل غنی‌سازی، نیست، امری که ممکن است مذاکرات را به بن‌بست بکشاند.

شامگاه گذشته ۲۴ آوریل، گروە ستیزەجوی داعش حملات متعددی را علیه مواضع ارتش آزاد سوریه (FSA) در استان حمص، در سوریە انجام داد که به درگیری‌های شدید میان طرفین منجر شد. دیده‌بان حقوق بشر سوریه اعلام کرد آمار دقیق کشته‌شدگان هنوز مشخص نیست و تحقیقات میدانی در این بارە ادامه دارد. با آغاز نشانەهایی جدید از قدرت گیری گروە ستیزە جو و جهادی داعش، فرماندهی ارتش آزاد سوریه دستور بسیج فوری یگان‌های خود در این منطقه را صادر کرده و همزمان، وزارت دفاع دولت انتقالی دمشق نیز سطح هشدار امنیتی را افزایش داده است تا در برابر هرگونه حمله ناگهانی واکنش سریع نشان دهد. براساس گزارش‌های منتشر شدە، تحرکات گروە ستیزە جو و جهادی داعش در شرق حمص و مناطق اطراف دیرالزور در سوریە بار دیگر افزایش یافته است. شبکه هاوار نیوز با انتشار تصاویری از آماده‌باش نیروهای امنیتی در دمشق خبر داده و منابع محلی نیز از افزایش حضور عناصر مسلح در روستاهای این مناطق سخن گفته‌اند. در همین رابطە، روز گذشته، دیده‌بان حقوق بشر گزارش داد که یک گروه مسلح ناشناس با هفت موتورسیکلت، در نزدیکی تدمر یک ایست‌بازرسی موقت برپا کرده و پس از بازرسی هویت رهگذران، به سوی روستای جزل عقب‌نشینی کرده‌اند. این تحرکات پس از انتشار ویدیویی تبلیغاتی از سوی داعش صورت گرفت که در آن، دولت سوریه را "منحرف از شریعت" خوانده و وعده "عملیات میدانی قریب‌الوقوع" داده بود. قطع کمک‌های آمریکا و بحران انسانی در اردوگاه الهول در ۶ فوریه ۲۰۲۵، دولت ایالات متحده آمریکا به رهبری دونالد ترامپ تصمیم به توقف ناگهانی کمک‌های خارجی گرفت؛ اقدامی که می تواند تأثیر مستقیمی بر نحوە ادارە کمپهای الهول و روژ در شمال شرق سوریه داشتە باشد. این اردوگاه‌ها میزبان هزاران زن و کودک وابسته به نیروهای داعش هستند و اکنون با کمبود شدید آب، سوخت و خدمات بهداشتی مواجه‌اند. سازمان‌های بشردوستانه مانند Blumont، به دلیل قطع بودجه ناچار به تعلیق کمکهای مالی، ناگزیر بە تعلیق فعالیت‌ها ی خود شده‌اند. تحلیلگران هشدار داده‌اند که کاهش خدمات رسانی بە کمپ الهول می‌تواند منجر به شورش، فرار زندانیان و تقویت نفوذ داعش درون اردوگاه شود.از سوی دیگر، حکومت ضعیف مرکزی دمشق و حضور انبوه زندانیان داعشی، شرایط را برای بازگشت این گروه مساعد کرده است. با وجود بازداشت هزاران جنگجوی داعش توسط نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF)، این گروه در سوریه نسبت به عراق از م وضعی قدرتمند برخوردار بودە و ضعف دولت مرکزی میتواند به احیای آن بینجامد. عملیات ضدتروریستی در الهول؛ بازداشت رهبران داعش و کشف تسلیحات در واکنش به قدرت گیری گروە ستیزەجوی داعش در بخشهایی از سوریە، نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) از ۱۸ آوریل عملیات امنیتی پنج‌روزه ای را در اردوگاه الهول آغاز کردەاند. در این بارە سخنگوی SDF این عملیات را "موفقیت‌آمیز" قلمداد کردە و گفت: چندین عضو کلیدی داعش، از جمله رهبران و حامیان مالی وابستە بە این گروە دستگیر شده‌اند. همچنین، مقادیر قابل‌توجهی سلاح و مهمات در جریان عملیات کشف و ضبط شد. براساس برآوردها، بیش از ۱۲ هزار زندانی مظنون به ارتباط با داعش در ۲۶ زندان واقع در مناطق شمال-شرق سوریه نگهداری می‌شوند. ناظران بین‌المللی هشدار داده‌اند که این مراکز می‌توانند به پایگاه‌های بالقوه عضوگیری و سازماندهی مجدد گروە ستیزەجو و جهادی داعش تبدیل شوند.

(AP/Evan Vucci) مقامات اسرائیلی نسبت به روند مذاکرات هسته‌ای میان ایالات متحده و جمهوری اسلامی ایران ابراز نگرانی شدید کرده‌ و هشدار داده‌اند که توافق احتمالی نمی تواند مانع از دستیابی تهران به تسلیحات هسته‌ای شود. بنا بە گزارش تایمز اسرائیل، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، به همراه اسرائیل کاتز، وزیر دفاع، و یک مقام ارشد نظامی، در جلسه‌ای اضطراری به بررسی آخرین تحولات مذاکرات پرداختند. این مذاکرات به رهبری استیو ویتکوف، فرستاده ویژه آمریکا، و به دستور دونالد ترامپ در حال انجام است. اسرائیل این گفت‌وگوها را «بسیار پیشرفته» توصیف کرده اما از نبود شفافیت در ارائه جزئیات کلیدی توسط واشنگتن ابراز نگرانی کرده است. بر اساس این گزارش، اگرچه گفت‌وگوهای عمیق میان ویتکوف و رون درمر، وزیر امور استراتژیک اسرائیل، ادامه دارد، اما اسرائیل از عدم دسترسی به اطلاعات دقیق، به‌ویژه در مورد چارچوب و ضمانت‌های اجرایی توافق احتمالی، ناراضی است. نتانیاهو در تماسی تلفنی با ترامپ در روز سه‌شنبه تأییدیه‌ای مبنی بر اینکه هدف نهایی آمریکا، حذف کامل برنامه هسته‌ای ایران ظرف ۶۰ روز آینده است، دریافت کرده است.؛ امری که تا حدودی از شدت نگرانی‌های مقامات اسرائیل کاسته، اما نگرانی‌های ناشی از شکاف‌های داخلی در دولت آمریکا همچنان پابرجاست. شکاف در کابینه ترامپ بر سر توافق هسته‌ای اختلاف‌نظرهای آشکار درون تیم امنیت ملی ترامپ بر سر رویکرد به مذاکرات، به پیچیدگی اوضاع افزوده است. استیو ویتکوف، که هدایت مذاکرات را در عمان بر عهده داشت، پیشنهاد داده بود تا ایران در چارچوبی محدود، اجازه غنی‌سازی اورانیوم تا سقف ۳.۶۷ درصد برای مصارف غیرنظامی، مشروط بر واردات مواد غنی‌شده از خارج را داشته باشد. این رویکرد با مخالفت مارکو روبیو، وزیر امور خارجه، روبه‌رو شده که خواستار ممنوعیت کامل غنی‌سازی در داخل ایران است. این اختلافات منعکس‌کننده دو دیدگاه متفاوت در کابینه ترامپ است: یکی به دنبال جلوگیری از تقابل نظامی از طریق توافق دیپلماتیک (ویتکوف، جِی.دی. ونس و پیت هگست) و دیگری با تأکید بر گزینه نظامی برای انهدام کامل زیرساخت‌های هسته‌ای ایران (روبیو و مایک والتز، مشاور امنیت ملی). اسرائیل این شکاف را نشانه‌ای از احتمال شکل‌گیری توافقی «ضعیف» و به‌دور از الگوی موردنظرش می‌داند؛ الگویی که بر اساس مدل لیبی، بر تخریب کامل برنامه هسته‌ای تحت نظارت آمریکا تأکید دارد. پیشتر نتانیاهو در دیدار با قانون‌گذاران آمریکایی تأکید کرده بود که تنها از طریق هماهنگی راهبردی با واشنگتن می‌توان از پیشرفت‌های هسته‌ای ایران جلوگیری کرد. تفاوت‌های کلیدی با برجام و اهداف انتخاباتی ترامپ مذاکرات جدید، از نظر چارچوب کلی، شباهت‌هایی با توافق هسته‌ای برجام (۲۰۱۵) دارد که بر محدودسازی برنامه هسته‌ای ایران در ازای لغو تحریم‌ها و نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تمرکز داشت. با این حال، گفته می شود که مذاکرات فعلی اگر به توافقی منتج شود سخت‌گیرانه‌تر بوده و احتمالاً غنی‌سازی در داخل ایران را به‌کلی ممنوع خواهد کرد، علاوه براین، نظارت‌ها بر برنامه موشکی ایران را نیز افزایش می‌دهد. یکی دیگر از تفاوت‌های اساسی، زمان‌بندی مذاکرات است؛ مهلت ۶۰ روزه‌ای که برای دستیابی به توافق تعیین شده، آن را از روند طولانی‌مدت و دوساله برجام متمایز می‌سازد. دونالد ترامپ که در سال ۲۰۱۸ از برجام خارج شد و آن را «موقت و ناکافی» خواند، اکنون در پی دستیابی به توافقی «دائمی» است که هم از گسترش برنامه هسته‌ای ایران جلوگیری کند و هم تهران را در تنگنای اقتصادی نگاه دارد؛ هدفی که برخی ناظران آن را بخشی از تلاش‌های انتخاباتی ترامپ برای نمایش موفقیت در سیاست خارجی ارزیابی می‌کنند. با این حال، اختلافات درون کابینه او می‌تواند مانعی جدی بر سر راه دستیابی به چنین توافقی باشد.

کنفرانس وحدت کردها در سوریه با هدف تدوین نقشه‌راهی برای طرح مطالبات کردها و تشکیل هیئتی متحد برای مذاکره با دولت موقت سوریه، روز ۶ اردیبهشت (۲۶ آپریل) در مناطق خودگردان شمال و شرق سوریه (روژآوا) برگزار می‌شود.   کنفرانس وحدت و دیدگاه مشترک کُردی» با حضور بیش از ۳۰۰ نفر از نمایندگان حزب اتحاد دموکراتیک (PYD)، شورای ملی کردی (KNC)، ۳۰ حزب و تشکل سیاسی، سازمان‌های جامعه مدنی، نمایندگان زنان، جوانان و کنشگران مستقل در روژآوا برگزار خواهد شد. بر ا‌ساس گزارشها ، دعوت‌نامه‌ها بدون تبعیض برای همه احزاب و شخصیت‌های سیاسی ارسال شده است. این کنفرانس دو هدف اصلی دارد: نخست، تصویب سندی به نام «سند وحدت و تفاهم» که خواسته‌های کردها در سوریه را به‌صورت رسمی بیان کند؛ دوم، تشکیل هیئتی واحد برای مذاکره مستقیم با دولت موقت دمشق درباره حقوق و مطالبات کردها.   مظلوم عبدی، فرمانده نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF)، وحدت کردها راضروری خوانده و اعلام نمودە است که این کنفرانس پس از تأخیرهای ناشی از اختلافات فنی، در تاریخ مقرر برگزار می‌شود. انتظار می‌رود این رویداد به رفع اختلافات داخلی و ایجاد جبهه‌ای متحد برای مذاکرات سیاسی کردها با دولت انتقالی در دمشق کمک کند. با این حال، تنش‌های تاریخی میان PYD و KNC و عدم اطمینان از مشارکت همه گروه‌ها، چالش‌هایی را ایجاد کرده است. یکی از موضوعات مورد بحث، درخواست فدرالیسم یا تمرکززدایی است. گزارش‌ها حاکی از آن است که فدرالیسم ممکن است به‌عنوان یک موضع حداکثری مطرح شود، اما تمرکززدایی به‌عنوان نتیجه‌ای توافقی در نظر گرفته شده است، زیرا دمشق و آنکارا با سیستم فدرالیستی مخالف‌اند. همچنین، مدیریت مناطق عرب‌نشین تحت کنترل نیروهای سوریه دمکراتیک، مانند رقه و دیرالزور، پیچیدگی‌های بیشتری به مذاکرات افزوده است. ایالات متحده و فرانسه از برگزاری این کنفرانس حمایت کرده‌اند، اما فشارهای خارجی، به‌ویژه از سوی ترکیه که حضور کردها را تهدیدی برای امنیت خود می‌داند، همچنان مانع بزرگی است. همزمان، هیئتی از حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (دم پارتی) و حزب مناطق دموکراتیک (DBP) برای شرکت در این کنفرانس به مناطق خودگردان سفر کرده‌اند . برخی چهره‌های سیاسی کرد در گفت‌وگو با رسانه‌های اقلیم کردستان، وعده خبرهای خوب در این کنفرانس را دادەاند. کنفرانس احتمالاً ماهیت نمادین خواهد داشت، زیرا بسیاری از توافقات در مذاکرات پشت درهای بسته نهایی شده‌اند. با این حال، رسمی‌سازی این توافقات و تشکیل هیئت مذاکره‌کننده، گام‌هایی عملی و حیاتی برای آینده سیاسی کردها محسوب می‌شود. دیدارهای دیپلماتیک مظلوم عبدی و حمایت بین‌المللی از کردها مظلوم عبدی، فرمانده کل نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF)، در دو دیدار جداگانه با ژان-نوئل بارو، وزیر خارجه فرانسه، و نچیروان بارزانی، رئیس اقلیم کردستان در اربیل به گفت‌وگو پرداخت. این دیدارها با حضور الهام احمد، رئیس مشترک دایره روابط خارجی اداره خودگردان شمال و شرق سوریه انجام شد. رسانه‌ها گزارش داده‌اند که فرانسه قصد دارد نیروهای خود را در مناطق تحت کنترل نیروهای سوریه دمکراتیک را در چارچوب ائتلاف بین‌المللی افزایش دهد، اما منبعی نزدیک به عبدی این ادعا را رد کرد. این منبع به «العربیه» گفت که پاریس در حال بررسی حمایت از نیروهای سوریە دمکراتیک در صورت کاهش نیروهای آمریکایی است و به مشارکت کامل کردها در مرحله گذار متعهد است.   وزیر خارجه فرانسه نیز در پیامی در شبکه اجتماعی ایکس تأکید کرد که حقوق و منافع کردها باید در مرحله گذار سوریه مدنظر قرار گیرد. منبع مذکور افزود که فرانسه نقش میانجی میان نیروهای سوریه دمکراتیک، دولت سوریه و ترکیه را ایفا می‌کند و عملیات هوایی علیه داعش را تشدید خواهد کرد. در دیدار با بارزانی، عبدی درباره سامان‌دهی وضعیت داخلی کردها برای کنفرانس وحدت گفت‌وگو کرد . این دیدار فضای مثبتی برای کنفرانس ایجاد کرده و بر اساس گزارش شبکه رووداو اربیل نیز برای میانجی‌گری میان نیروهای سوریه دمکراتیک و ترکیه و دستیابی به آتش‌بس دائمی تلاش می‌کند.   در مارس ۲۰۲۵، توافقنامه‌ای بین احمد شرع، رئیس‌جمهور موقت سوریه، و مظلوم عبدی، فرمانده نیروهای سوریه دمکراتیک امضا شد که زمینه‌ساز ادغام نیروهای کرد با نهادهای دولتی، تضمین حقوق همه سوری‌ها، بازگشت امن آوارگان و مدیریت نهادهای دولتی در مناطق شمال شرق توسط دولت سوریه شد. این توافق، بستری برای مذاکرات سیاسی بیشتر فراهم کرد. ناظران بر این باورند کە کنفرانس وحدت کردها در سوریە، به‌ویژه در شرایطی که دولت انتقالی در دمشق در حال تثبیت قدرت خود است، می‌تواند لحظه‌ای تاریخی باشد.

رزگار بیگ‌زاده بابامیری زندانی سیاسی کُرد و یکی از بازداشت‌شدگان جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی که هم اکنون در زندان ارومیه محبوس است، در نامه‌ای از زندان، شرحی مفصل از انواع شکنجه‌هایی را که در بازداشتگاه‌های اداره اطلاعات بر او اعمال شده، ارائه کرده است. او در نامه‌اش از القای حس خفگی، اعدام صوری، شوک الکتریکی به نقاط حساس بدن و اعمال بی‌خوابی مستمر به عنوان نمونه‌هایی ازشکنجه‌های وحشتناک نام برده است. سازمان حقوق بشر ایران، روز پنجشنبه ۲۴ آوریل، نامه رزگار بیگ‌زاده بابامیری زندانی سیاسی کُرد را درباره انواع فشارها و شکنجه‌هایی که در دوران بازداشت بر او رفته است، منتشر کرده است . نامه‌ای که به گزارش این سازمان حقوق بشری، سندی زنده از شکنجه‌های سیستماتیک در بازداشتگاه‌های جمهوری اسلامی و نمونه‌ای از آن‌چه به‌طور روزمره در بازداشتگاه‌های امنیتی کشور رخ می‌دهد، وضعیت زندانیان سیاسی در ایران را بازنمایی می کند. بابا میری نوشته است کە این نامه را در شرایطی که تحت نظارت مداوم مخبرین و سیستم‌های نظارتی زندان و در فضایی توام با تنش‌ها و فشارهای روانی و جسمی است، نگاشته است. او در این نامه ۱۳۰ روز بازداشت خود را روایت کرده است؛ روزهایی که از همان لحظه بازداشت با وحشیانه‌ترین اشکال شکنجه آغاز شد. بازداشت با ضرب‌وشتم و تهدید به مرگ رزگار بیگ‌زاده در ۲۸ فروردین ۱۴۰۲ پس از تماس فردی به نام سعیدی که خود را مأمور اداره اطلاعات بوکان معرفی کرده بود، به نقطه‌ای در حوالی تالار روژ بوکان کشانده می‌شود. او بلافاصله توسط سعیدی و فردی با نام سازمانی قربانی بازداشت و به اداره اطلاعات بوکان منتقل می‌شود. او نوشته است که از ساعت ۱۰ همان شب، شدیدا تحت شکنجە قرار گرفتە است: توسط ۶ مأمور امنیتی، از جمله سعیدی، قربانی و فردی دیگر با نام سازمانی حجتی – که رئیس اداره اطلاعات بوکان است –به صورت شیفتی مورد وحشیانه‌ترین اشکال شکنجه و ضرب و شتم قرار گرفتم. تمام تلاش‌شان این بود که به من بفهمانند به آخر خط رسیده‌ام، شکنجه‌گرانم مصونیت مطلق قانونی دارند و مرگ من هیچ عواقبی برای آنان ندارد. شکنجه‌های سیستماتیک در ارومیه پس از حدود سه شب شکنجه در بوکان، او و چند بازداشت‌شده دیگر، شبانه و تحت تدابیر شدید امنیتی به بازداشتگاه اداره اطلاعات استان در ارومیه منتقل می‌شوند. آن‌جا، به قول بازجوها تحت شکنجه‌های تخصصی، حرفه‌ای، متنوع و برنامه‌ریزی‌شده قرار می گیرد. بابا میری به شرح تکنیک‌هایی می‌پردازد که بر بدن و روانش اعمال شده‌اند: تکنیک القای خفگی؛ استفاده از کیسه روی سر، جریان آب بر صورت، و بستن دست و پا برای القای حس مرگ از خفگی و اعدام‌های صوری؛ در این نامە بابا میری نوشتە است کە او را با طناب دار ساعت‌ها روی چهارپایه نگه می‌داشتند یا ماشه اسلحە را کشیدە و ماماوران می گفتند کە اسمت را هیچ کجا به عنوان زندانی ثبت نکرده‌ایم، وقتی کشته شدی به راحتی جنازه‌ات را در دریاچه و گورهای دسته‌جمعی ناشناس مخفی کنیم. با شوک الکتریکی به نواحی حساس بدن همراه با تهدید و توهین؛ با چشم بسته و دست‌های بسته به صندلی طناب‌پیچ می‌شدم و مامورین، ضمن توهین و تحقیر و ورود به حریم شخصی و خانوادگی با وارد کردن شوک الکتریکی به نرمه گوش، بیضه‌ها، نوک سینه‌ها، ستون فقرات، پهلو و زیربغل‌ها و ران‌ها و گیجگاهم درد وحشتناکی را به من وارد می‌نمودند، تا آنچه را می‌خواستند بنویسم یا جلو دوربین تکرار کنم. بی‌خوابی مستمر از طریق ورود به سلول، ایجاد سر و صدا، ناسزا، ضرب‌وشتم و هر وسیله دیگری که بتواند مانع خوابش شود، از جملە موارد دیگری است کە بابامیری در نامە خود بە آنها اشارە نمودە است. بابامیری تأکید کرده است که هدف مأموران نه حقیقت‌یابی بلکه شکستن مقاومت برای گرفتن اعترافات ساختگی بوده است. تلاش برای عدالت و مصونیت شکنجه‌گران این زندانی سیاسی کُرد نوشته است که پس از انتقال به زندان مرکزی ارومیه در شهریور ۱۴۰۲، تلاش کرده تا از طرق قانونی، پیگیر شکنجه‌هایی باشد که بر او اعمال شده است. او موفق به ثبت شکایت در پرونده‌ای به شماره  در دادسرای ارومیه شده است، اما در نهایت دادیار شعبه اول دادسرای نظامی ، با این استدلال که بیش از یک سال از تاریخ شکنجه گذشتە است قرار منع تعقیب برای متشاکیان را صادر و حتی از معرفی او به پزشکی قانونی خودداری کرده است. واکنش توهین‌آمیز قاضی و نبود استقلال قضایی در بخش دیگری از نامه، بابامیری به جلسه دادگاه انقلاب ارومیه به ریاست قاضی رضا نجف‌زاده اشاره می‌کند. به گفته او در واکنش به توصیف شکنجه‌ها از سوی ۱۴ متهم این پرونده، قاضی تنها جمله‌ای طعنه‌آمیز و تحقیرآمیز بر زبان رانده: است توقع داشتی بهت کباب بدن؟ بابا میری این برخورد را نماد عدم استقلال دستگاه قضایی و بی‌عدالتی سیستماتیک می‌داند. او تأکید می‌کند که کمک به همنوع تنها «جرم» او بوده و نتیجه‌اش شکنجه، ناشنوایی، زخم‌های جسمی و روانی، و بی‌پاسخی کامل از سوی نهادهای رسمی بوده است. او در بخش دیگری از نامه‌اش نوشته است: طی ۱۳۰ روز بازداشت مستمر توام با شکنجه علاوه بر کبودی کل بدن، گوش چپم در اثر ضربات بازجویان بر سرم ناشنوا شد و تا ۳ ماه ناشنوا ماند؛ بعدا پرده پاره‌شده گوش چپم به مرور شنوایی خود را بازیافت ولی تا زمان بهبود به‌دفعات دچار عفونت شدید شد. بابا میری در پایان نامه‌اش از افکار عمومی جهان، سازمان‌های حقوق بشری و موسساتی چون دیوان کیفری بین‌المللی می‌خواهد که در برابر این حجم خشونت سازمان‌یافته و تقدیس‌شده سکوت نکنند و نباید حرمت انسانی به این راحتی پایمال گردد. او هشدار می‌دهد که اعطای قدرت بی‌پایان به نیروهای امنیتی بدون نظارت و پاسخگویی، این افراد را به «قانون‌ستیزانی بی‌رحم» تبدیل کرده که برای کسب منافع شخصی، هر حدی از انسانیت را زیر پا می‌گذارند. رزگار بیگ‌زاده بابامیری، شهروند بوکانی، در استان اذربایجان غربی، به دلیل تهیه دارو برای مجروحان اعتراضات سال ۱۴۰۱ در بوکان بازداشت و در یک پرونده به اتهام مشارکت در قتل یک مامور امنیتی به ۱۵ سال حبس محکوم شده است. در پرونده دیگری نیز که هنوز در حالی رسیدگی است، با فهرست بالایی از اتهاماتی مانند «محاربه»، «بغی» و «تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی»، «همکاری با دول متخاصم» و چندین اتهام دیگر روبرو شده است. او و خانواده‌اش تمامی این اتهامات را رد می‌کنند.

متعاقب تشدید حملات موشکی و پهبادی روز گذشتە روسیە بە اوکراین کە بە قتل حداقل ١٢ نفر و زخمی شدن بیش از ٩٠ نفر بە کیف منجر شد، ترامپ اعلام کرد کە روسیە با عدم تصرف تمام اوکراین، امتیاز بزرگی بە کیف دادە است، شهردار اوکراین نیز اعلام نمودە است کە ممکن است کیف ناگزیر شود برای دستیابی بە صلح از بخشی از قلمرو پیشین خود دست بکشد. چهل و هفتمین رئیس جمهور آمریکا، دونالد ترامپ، شب گذشتە ۲۴ آوریل در گفتگویی با یوناس گار استور نخست وزیر نروژ اظهار داشت کە روسیه با توقف تصرف تمام اراضی اوکراین، امتیاز بسیار بزرگی را برای پایان دادن به جنگ دادە است. پیش از این نیز در واکنشی دیگر نسبت بە عدم دستیابی بە آتش بس و توافق، ترامپ اعلام کردە بود: من از حملات روسیه به کیف خشنود نیستم. ضروری نیست و زمان‌بندی بسیار بدی دارد. ولادیمیر، بس کن! ۵۰۰۰ سرباز در هفته در حال مرگ هستند بیایید توافق صلح را انجام دهیم. در واکنشی دیگر بە حملات مسکو بە کیف و نیز تلاش ترامپ برای دستیابی بە صلح، ویتالی کلیچکو، شهردار کیف، چند ساعت بعد از این حملات در گفتگویی با رادیو ٤ بی بی سی گفت : اوکراین ممکن است در بحبوحه فشار فزاینده دونالد ترامپ، برای پذیرش امتیازات ارضی، مجبور به واگذاری زمین به عنوان بخشی از توافق صلح با روسیه شود. یکی از سناریوها این است که بخشی از قلمرو پیشین خود را واگذار کنیم. این منصفانه نیست. اما برای صلح، صلح موقت، شاید بتواند یک راه حل موقت باشد. این قهرمان سابق بوکس ۵۳ ساله بە عنوان یک سیاستمدار مخالف ولادیمیر زلنسکی، تأکید کرد که مردم اوکراین هرگز اشغال توسط روسیه را نخواهند پذیرفت. در ادامە این گفتگو، کلیچکو اظهار داشت: رئیس جمهور ولادیمیر زلنسکی ممکن است مجبور شود برای دستیابی به صلح، «راه حل دردناکی» را اتخاذ کند. شهردار کیف اکنون یکی از ارشدترین سیاستمداران اوکراینی است علناً اعلام کرده است که کشورش ممکن است مجبور به واگذاری بخشی از خاک خود، هرچند به طور موقت، شود، موافقت کند. شهردار کیف با اشاره به مشاجره علنی میان زلنسکی و ترامپ در کاخ سفید در ماه فوریه، پیشنهاد کرد که مسائل کلیدی بین سیاستمداران ارشد بهتر است «بدون دوربین فیلمبرداری» مورد بحث قرار گیرد. اوکراین و متحدان اروپایی این کشور نیز در هفته‌های اخیر نسبت به آنچه کە بسیاری در این قاره آن را گرم شدن روابط ترامپ با ولادیمیر پوتین ارزیابی نمودەاند، نگران هستند. در این بارە بوریس جانسون، نخست وزیر اسبق بریتانیا - و حامی صریح اوکراین - آشکارا از ایده‌های ترامپ برای پایان دادن به جنگ انتقاد کرده است. بوریس جانسون در پستی د رشبکە اجتماعی ایکس با انتقاد از ایده حفظ قلمرو توسط روسیه نوشت: پاداش آنها [اوکراین] برای فداکاری‌های وحشتناکی که برای آزادی و دموکراسی در سراسر جهان انجام داده‌اند چیست؟ به جز حق به اشتراک گذاشتن منابع طبیعی خود با ایالات متحده، آنها هیچ چیز دیگری دریافت نمی‌کنند. رهبران اروپایی در ابتدای آوریل ۲۰۲۵، بە عنوان ارزیابی پیامدهای جنگ اوکراین-روسیە و چرخش ترامپ در روابط آمریکا با اروپا، جلسه فوق‌العاده ای را برگزار کردە و خواهان دستیابی بە توافق صلحی شدە بودند کە استقلال، حاکمیت و تمامیت ارضی اوکراین مورد احترام قرار بگیرد. ولادیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین، ضمن شرکت در این نشست، از رهبران اتحادیه اروپا به خاطر حمایت از او در حالی که روابطش با دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، در روزهای اخیر رو به وخامت گذاشته بود، تشکر نمودە بود.